خنعه

لغت نامه دهخدا

( خنعة ) خنعة. [ خ َ ع َ ] ( ع اِ ) تهمت. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || آنچه در گمان افکند. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || بدکاری. یقال : اطلع فلان من فلان علی خنعة؛ ای فجور. || جای خالی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). یقال : لقیته بخنعة.
خنعة. [ خ َ ع َ ] ( ع مص ) مصدر دیگر است برای «خنع». رجوع به «خنع» شود.
خنعة. [ خ َ ن َ ع َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خانع. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس