خندخند

لغت نامه دهخدا

خندخند. [ خ َ خ َ ] ( اِ مرکب ) خنده متصل و از روی دل. خنداخند. ( ناظم الاطباء ) :
چنین تا بنزدیک کوه سپند
لب از چاره خویش در خندخند.

فردوسی.

چون بحقّم سوی دانا نال نال
گر نباشد شاید از من خندخند.

ناصرخسرو.

( اسم ) خند. متصل و از روی دل .

خندۀ بلند و متصل.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید