خنبجه
لغت نامه دهخدا
خنبجه. [ خُم ْ ب ُ ج َ / ج ِ ] ( معرب ، اِ ) ظرف بزرگ چوبین ، گلین یا سفالین که در آن غله ریزند. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). مأخوذ از خنبه فارسی.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید