خناث

لغت نامه دهخدا

خناث. [ خ ِ ] ( ع اِ ) مطاوی جامه. منه : خناث الثوب. || مخارج آب از دلو. || ج ِ خنث. || ج ِ خنثی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

خناث. [ خ َ ] ( ع ص ) شکسته و دوتاه. منه : یا خناث ؛ ای زن شکسته و دوتاه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس