خمله

لغت نامه دهخدا

( خملة ) خملة. [ خ َ ل َ ] ( ع اِ ) درخت انبوه بهم پیچیده. || جای درخت ناک هرجا که باشد. || پر شترمرغ نر. || چادر و جامه خواب دار. خِملَه. || جامه مخمل و پرزدار مانند چادر و جز آن. خِملَه. || ابریشم. خِملَه. || موی شتر. خِملَه. || پارچه ٔابریشمین. خِملَه. || پارچه پشمین. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). خِمْلة.

خملة.[ خ ِ ل َ ] ( ع اِ ) ناکسی. || چادر و جامه ٔخواب دار. خَمْلَة. || جامه مخمل و پرزدار مانند چادر و جز آن. خَمْلَة. || ابریشم. خَمْلَة. موی شتر. || پارچه ابریشمین وپشمین. || درون مرد و سرّ او. ج ، خملات.
- لئیم الخملة ؛ پست باطن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). منه : هو لئیم الخملة.

پیشنهاد کاربران

بپرس