خماخسرو. [ خ َ خ ُ رَ / رُو ] ( اِ مرکب ) نام نوایی است از موسیقی. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) : بگیر باده نوشین و نوش کن بصواب به بانگ شیشم و با بانگ اخسر سگزی بلفظ پارسی و چینی خماخسرو به لحن مویه زال و قصیده نغزی.
منوچهری.
برد هوش و جان من خنیاگرش چون نخست اندر خماخسرو نواخت.
؟ ( فرهنگ جهانگیری ).
فرهنگ معین
(خُ خُ رُ ) (اِمر. ) یکی از آهنگ های موسیقی قدیم .