خلیل خان فهیم الملک ( ۱۲۵۵خ تهران - ۱۳۳۲خ تهران ) که نام خانوادگی فهیمی برگزید، دولتمرد دوران قاجار و پهلوی بود.
پدرش میرزا محمودخان نعیم السلطنه از اعضای عالی رتبهٔ وزارت امور خارجه بود. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در مدارس جدید انجام داد و وارد دارالفنون تهران شد و در رشتهٔ پزشکی تحصیلات خود را ادامه داد و درجهٔ دکترا در پزشکی گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۲۷۹ وارد وزارت امور خارجه شد و اولین سمت او مترجمی بود. بعد مدیریت دارالترجمه را به او دادند.
در سال ۱۲۸۸ فهیم الملک به وزارت داخله انتقال یافت و نایب الحکومهٔ قزوین شد. طرز رفتار و عمل او در این مأموریت مورد توجه مردم قزوین قرار گرفت و در دورهٔ دوم مجلس شورای ملی از قزوین وکیل شد. در همین دوره همراه با علاء السلطنه در مراسم تاجگذاری جورج پنجم پادشاه انگلستان به نمایندگی از ایران شرکت کرد.
پس از پایان دورهٔ دوم مجلس در سال ۱۲۹۰ فهیم الملک به وزارت خارجه بازگشت و مستشاری سفارت ایران در لندن به او واگذار شد. سپس به مدیرکلی وزارت خارجه رسید و یک سال بعد خزانه دار کل و معاون وزارت مالیه شد. در دورهٔ چهارم قانونگذاری از قوچان و شیروان به نمایندگی مجلس شورای ملی رسید تا اینکه در ۲۷ خرداد ۱۳۰۱ در دورهٔ دوم نخست وزیری میرزا احمدخان قوام السلطنه عهده دار وزارت مالیه شد و از مجلس رفت. او تا پایان عمر دولت قوام السلطنه در پنجم بهمن ۱۳۰۱ در وزارت مالیه ماند.
پس از روی کار آمدن رضا شاه، فهیمی در دوره ششم بار دیگر به نمایندگی از قوچان وارد مجلس شد و همین کرسی را در دوره های هفتم تا نهم نیز حفظ کرد. در ۱۳۱۴ والی آذربایجان شد و بعد به سمت سفیرکبیر ایران در ترکیه منصوب گشت. در شهریور ۱۳۲۰ مجدداً استاندار آذربایجان شد.
فهیمی در کابینه های محمد ساعد و بیات وزیرمشاور بود. در سال ۱۳۲۳ پس از شورش محمد رشید در کردستان و انتشار گزارش هایی در مطبوعات از اینکه در مهاباد مردم یاغی شده اند و شهر از کنترل دولت خارج شده، به مأموریتی دو ماه و نیمه به کردستان فرستاده شد و در بازگشت این گزارش ها را تکذیب کرد.
فهیمی در کابینه دوم حکیم الملک در سال ۱۳۲۴ وزیر کشور شد که این انتصاب با مخالفت شدید دکتر مصدق و دیگر نمایندگان جناح اقلیت مجلس روبرو شد تا اینکه حکیم الملک ناچار شد او را کنار بگذارد. بعداً در دولت عبدالحسین هژیر بار دیگر وزارت کشور را به مدت حدود سه ماه برعهده داشت و سپس برای بار سوم استاندار آذربایجان شد. کمتر از شش ماه در آذربایجان بود و در دولت ساعد و اواخر دولت رزم آرا وزیر مشاور شد. پس از قتل رزم آرا چند روزی سرپرست نخست وزیری بود. در سال ۱۳۳۲ در تهران درگذشت.
پدرش میرزا محمودخان نعیم السلطنه از اعضای عالی رتبهٔ وزارت امور خارجه بود. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در مدارس جدید انجام داد و وارد دارالفنون تهران شد و در رشتهٔ پزشکی تحصیلات خود را ادامه داد و درجهٔ دکترا در پزشکی گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۲۷۹ وارد وزارت امور خارجه شد و اولین سمت او مترجمی بود. بعد مدیریت دارالترجمه را به او دادند.
در سال ۱۲۸۸ فهیم الملک به وزارت داخله انتقال یافت و نایب الحکومهٔ قزوین شد. طرز رفتار و عمل او در این مأموریت مورد توجه مردم قزوین قرار گرفت و در دورهٔ دوم مجلس شورای ملی از قزوین وکیل شد. در همین دوره همراه با علاء السلطنه در مراسم تاجگذاری جورج پنجم پادشاه انگلستان به نمایندگی از ایران شرکت کرد.
پس از پایان دورهٔ دوم مجلس در سال ۱۲۹۰ فهیم الملک به وزارت خارجه بازگشت و مستشاری سفارت ایران در لندن به او واگذار شد. سپس به مدیرکلی وزارت خارجه رسید و یک سال بعد خزانه دار کل و معاون وزارت مالیه شد. در دورهٔ چهارم قانونگذاری از قوچان و شیروان به نمایندگی مجلس شورای ملی رسید تا اینکه در ۲۷ خرداد ۱۳۰۱ در دورهٔ دوم نخست وزیری میرزا احمدخان قوام السلطنه عهده دار وزارت مالیه شد و از مجلس رفت. او تا پایان عمر دولت قوام السلطنه در پنجم بهمن ۱۳۰۱ در وزارت مالیه ماند.
پس از روی کار آمدن رضا شاه، فهیمی در دوره ششم بار دیگر به نمایندگی از قوچان وارد مجلس شد و همین کرسی را در دوره های هفتم تا نهم نیز حفظ کرد. در ۱۳۱۴ والی آذربایجان شد و بعد به سمت سفیرکبیر ایران در ترکیه منصوب گشت. در شهریور ۱۳۲۰ مجدداً استاندار آذربایجان شد.
فهیمی در کابینه های محمد ساعد و بیات وزیرمشاور بود. در سال ۱۳۲۳ پس از شورش محمد رشید در کردستان و انتشار گزارش هایی در مطبوعات از اینکه در مهاباد مردم یاغی شده اند و شهر از کنترل دولت خارج شده، به مأموریتی دو ماه و نیمه به کردستان فرستاده شد و در بازگشت این گزارش ها را تکذیب کرد.
فهیمی در کابینه دوم حکیم الملک در سال ۱۳۲۴ وزیر کشور شد که این انتصاب با مخالفت شدید دکتر مصدق و دیگر نمایندگان جناح اقلیت مجلس روبرو شد تا اینکه حکیم الملک ناچار شد او را کنار بگذارد. بعداً در دولت عبدالحسین هژیر بار دیگر وزارت کشور را به مدت حدود سه ماه برعهده داشت و سپس برای بار سوم استاندار آذربایجان شد. کمتر از شش ماه در آذربایجان بود و در دولت ساعد و اواخر دولت رزم آرا وزیر مشاور شد. پس از قتل رزم آرا چند روزی سرپرست نخست وزیری بود. در سال ۱۳۳۲ در تهران درگذشت.
