خلیل بیگ خاصمحمدف ( ترکی آذربایجانی: Xəlil bəy Xasməmmədov ) سردمدار و دیپلمات آذربایجانی بود. وی زمامداری وزارت های دادگستری و داخله ( کشور ) در جمهوری دمکراتیک آذربایجان را در سال ۱۹۱۸ بر عهده داشت.
... [مشاهده متن کامل]
خلیل بیگ خاصمحمدف در سال ۱۸۷۳، در خانواده ای وکیل در شهر گنجه به دنیا آمد. وی دانش آموخته رشته حقوق از دانشگاه دولتی مسکو در سال ۱۸۹۵ بود. خلیل بیگ تأثیرات زیادی در رابطه با شکل گیری جهان بینی خود از «اسمائیل بیگ گاسپیرانلی» گرفت. شروع فعالیت سیاسی خلیل بیگ خاصمحمدف به دوران دانشجویی اش برمی گردد؛ زمانی که وی عضو «سازمان هم میهنان مسلمان قفقاز» بود. او سپس به عنوان وکیل مدافع در دادگاههای منطقه ای کراسنودار و گنجه کار کرد.
خلیل بیگ خاصمحمدف در پاییز سال ۱۹۰۵، همراه با برادرش «علی اکبر» در تأسیس سازمان «دفاعی» حضور پیدا کردن؛ سازمانی سیاسی که در گنجه فعال بود. این گروه که شامل روشنفکرانی نظیر نصیب بیگ یوسف بیگلی، «اسماعیل زیادخانف» و احمدبیگ آقایف بود، با هدف مقابله با فعالیت های فدراسیون انقلابی ارمنی پایه گذاری شده بود.
خاصمحمدف نماینده دوره اول و دوم دومای روسیه بود. در نوامبر ۱۹۱۱، وی به همراه ۵ نماینده آذربایجانی دیگر در سخنرانی کم سابقه ای در دومای روسیه، سیاست تبعیضآمیزی را که، آذربایجانیان و سایر مردمان مسلمان قفقاز را با تحمیل پرداخت مالیات از گذراندن خدمت سربازی در نیروهای مسلح این امپراتوری منع می کرد، به باد انتقاد شدید گرفت. او به عنوان عضو حزب مساوات، فعالانه در جنبش ملی آذربایجان برای تأسیس جمهوری خودمختار در داخل مرزهای امپراتوری روسیه مشارکت داشت.
خلیل بیگ خاصمحمدف در تأسیس جمهوری دمکراتیک آذربایجان به سال ۱۹۱۸ نقش چشمگیری ایفا نمود. او نماینده شورای ملی و از امضاکنندگان اعلامیهٔ استقلال جمهوری دمکراتیک آذربایجان در ۲۸ ماه مه سال ۱۹۱۸ در شهر تفلیس بود.
در دوره جمهوری دمکراتیک آذربایجان، خواصمحمدف به ترتیب سکانداری چند وزارت را در ۴ کابینه دولت از مجموع ۵ کابینه بر عهده داشت. او در ۲۸ ماه مه سال ۱۹۱۸، به عنوان وزیر دادگستری منصوب شده و تا ۱۷ ژوئن همان سال در این سمت باقی ماند. از ۲۶ دسامبر ۱۹۱۸ تا ۱۶ ژوئن ۱۹۱۹ سکان هدایت وزارت داخله در دست او بود. این سیاستمدار آذربایجانی در ۲۴ دسامبر ۱۹۱۹ مجدداً به زمامداری وزارت دادگستری رسید، که تا ۱ آوریل ۱۹۲۰، یعنی پایان هیئت دولت پنجم عهده دار آن شد. وی در دوران ریاست خود بر چند وزارتخانه مختلف، همکاری قوی ای بین وزارت های دفاع، امنیت ملی و کشور نسبت به تهدیدهای خارجی علیه حاکمیت ملی و دولت داری ایجاد کرد.
... [مشاهده متن کامل]
خلیل بیگ خاصمحمدف در سال ۱۸۷۳، در خانواده ای وکیل در شهر گنجه به دنیا آمد. وی دانش آموخته رشته حقوق از دانشگاه دولتی مسکو در سال ۱۸۹۵ بود. خلیل بیگ تأثیرات زیادی در رابطه با شکل گیری جهان بینی خود از «اسمائیل بیگ گاسپیرانلی» گرفت. شروع فعالیت سیاسی خلیل بیگ خاصمحمدف به دوران دانشجویی اش برمی گردد؛ زمانی که وی عضو «سازمان هم میهنان مسلمان قفقاز» بود. او سپس به عنوان وکیل مدافع در دادگاههای منطقه ای کراسنودار و گنجه کار کرد.
خلیل بیگ خاصمحمدف در پاییز سال ۱۹۰۵، همراه با برادرش «علی اکبر» در تأسیس سازمان «دفاعی» حضور پیدا کردن؛ سازمانی سیاسی که در گنجه فعال بود. این گروه که شامل روشنفکرانی نظیر نصیب بیگ یوسف بیگلی، «اسماعیل زیادخانف» و احمدبیگ آقایف بود، با هدف مقابله با فعالیت های فدراسیون انقلابی ارمنی پایه گذاری شده بود.
خاصمحمدف نماینده دوره اول و دوم دومای روسیه بود. در نوامبر ۱۹۱۱، وی به همراه ۵ نماینده آذربایجانی دیگر در سخنرانی کم سابقه ای در دومای روسیه، سیاست تبعیضآمیزی را که، آذربایجانیان و سایر مردمان مسلمان قفقاز را با تحمیل پرداخت مالیات از گذراندن خدمت سربازی در نیروهای مسلح این امپراتوری منع می کرد، به باد انتقاد شدید گرفت. او به عنوان عضو حزب مساوات، فعالانه در جنبش ملی آذربایجان برای تأسیس جمهوری خودمختار در داخل مرزهای امپراتوری روسیه مشارکت داشت.
خلیل بیگ خاصمحمدف در تأسیس جمهوری دمکراتیک آذربایجان به سال ۱۹۱۸ نقش چشمگیری ایفا نمود. او نماینده شورای ملی و از امضاکنندگان اعلامیهٔ استقلال جمهوری دمکراتیک آذربایجان در ۲۸ ماه مه سال ۱۹۱۸ در شهر تفلیس بود.
در دوره جمهوری دمکراتیک آذربایجان، خواصمحمدف به ترتیب سکانداری چند وزارت را در ۴ کابینه دولت از مجموع ۵ کابینه بر عهده داشت. او در ۲۸ ماه مه سال ۱۹۱۸، به عنوان وزیر دادگستری منصوب شده و تا ۱۷ ژوئن همان سال در این سمت باقی ماند. از ۲۶ دسامبر ۱۹۱۸ تا ۱۶ ژوئن ۱۹۱۹ سکان هدایت وزارت داخله در دست او بود. این سیاستمدار آذربایجانی در ۲۴ دسامبر ۱۹۱۹ مجدداً به زمامداری وزارت دادگستری رسید، که تا ۱ آوریل ۱۹۲۰، یعنی پایان هیئت دولت پنجم عهده دار آن شد. وی در دوران ریاست خود بر چند وزارتخانه مختلف، همکاری قوی ای بین وزارت های دفاع، امنیت ملی و کشور نسبت به تهدیدهای خارجی علیه حاکمیت ملی و دولت داری ایجاد کرد.
