خلیل ابراهیم الوزیر با کنیه ابوجهاد ( ۱۰ اکتبر ۱۹۳۵ – ۱۶ آوریل ۱۹۸۸ ) ، سیاست مدار و تئوریسین نظامی فلسطینی بود. او از بنیان گذاران جنبش فتح، عضو کمیته مرکزی این سازمان و فرمانده العاصفه شاخه نظامی فتح بود. کماندوهای اسرائیلی او را در شهر تونس در سال ۱۹۸۸ کشتند.
... [مشاهده متن کامل]
خلیل در خانواده ای مسلمان و از پدری مغازه دار در رمله در فلسطین تحت قیومیت بریتانیا به دنیا آمد. خانواده ابوجهاد پس از جنگ ۱۹۴۸ آواره شدند و در نوار غزه که به تصرف مصر درآمده بود منزل گزیدند. ابوجهاد تحصیلاتش را در آژانس کمک رسانی سازمان ملل پی گرفت.
ابوجهاد در نوزده سالگی عضو جنبش اخوان المسلمین شد و به جرم انجام یک عملیات نظامی در خان یونس توسط پلیس مصر بازداشت شد و چند ماهی را در زندان به سر برد. در ۱۹۵۱ در قاهره با یاسر عرفات آشنا شد و با یکدیگر جنبش فتح را بنیان نهادند که در ۱۹۶۴ با اتحاد با گروه های کوچک تر فلسطینی سازمان آزادی بخش فلسطین را ایجاد کردند. او مدتی در دانشگاه اسکندریه درس خواند اما تحصیل دانشگاهی خود را تمام نکرد.
او در فتح مسئولیت امور پشتیبانی و تهیه تسلیحات را برعهده داشت و مجله «فلسطیننا» را به چاپ می رساند. از ۱۹۵۹ در کویت که نخستین مقر فتح بود به معلمی اشتغال داشت و در ۱۹۶۲ با انتصار الوزیر اولین زن عضو جنبش فتح ازدواج کرد.
در ۱۹۶۳ برای برپایی دفتر فتح در الجزایر به این کشور سفر کرد و اولین دفتر فتح در یک کشور عربی و اولین اردوگاه نظامی نیروهای فتح را تأسیس کرد. تعدادی از اعضای برجسته فتح دوره های نظامی را در دانشگاه جنگ الجزیره گذراندند. در این دوران نخستین تماس های فتح با کشورهای بلوک شرق انجام شد و او در این راستا به چین، شوروی، رومانی، آلمان شرقی، چکسلواکی، کره شمالی و ویتنام شمالی سفر کرد. در بروشورهای اطلاعاتی ساف آمده است که او در ویتنام و کره شمالی آموزش های پیشرفته نظامی دیده است اما این ادعا در دانشنامه فلسطینیان رد شده است.
او پس از سپتامبر سیاه و اخراج چریک های فلسطینی از اردن در ۱۹۷۱ به بیروت نقل مکان کرد. وی مدافع نزدیکی دوباره به اردن و حضور فتح در کرانه باختری و نوار غزه شد.
پس از شکست فتح در جریان جنگ لبنان ۱۹۸۲ از اسرائیل ناچار به نقل مکان به تونس شد. تلاش های او نقش زیادی در آغاز انتفاضه ۱۹۸۷ داشت. او یکسال بعد در شهر تونس توسط کماندوهای اسرائیلی کشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
خلیل در خانواده ای مسلمان و از پدری مغازه دار در رمله در فلسطین تحت قیومیت بریتانیا به دنیا آمد. خانواده ابوجهاد پس از جنگ ۱۹۴۸ آواره شدند و در نوار غزه که به تصرف مصر درآمده بود منزل گزیدند. ابوجهاد تحصیلاتش را در آژانس کمک رسانی سازمان ملل پی گرفت.
ابوجهاد در نوزده سالگی عضو جنبش اخوان المسلمین شد و به جرم انجام یک عملیات نظامی در خان یونس توسط پلیس مصر بازداشت شد و چند ماهی را در زندان به سر برد. در ۱۹۵۱ در قاهره با یاسر عرفات آشنا شد و با یکدیگر جنبش فتح را بنیان نهادند که در ۱۹۶۴ با اتحاد با گروه های کوچک تر فلسطینی سازمان آزادی بخش فلسطین را ایجاد کردند. او مدتی در دانشگاه اسکندریه درس خواند اما تحصیل دانشگاهی خود را تمام نکرد.
او در فتح مسئولیت امور پشتیبانی و تهیه تسلیحات را برعهده داشت و مجله «فلسطیننا» را به چاپ می رساند. از ۱۹۵۹ در کویت که نخستین مقر فتح بود به معلمی اشتغال داشت و در ۱۹۶۲ با انتصار الوزیر اولین زن عضو جنبش فتح ازدواج کرد.
در ۱۹۶۳ برای برپایی دفتر فتح در الجزایر به این کشور سفر کرد و اولین دفتر فتح در یک کشور عربی و اولین اردوگاه نظامی نیروهای فتح را تأسیس کرد. تعدادی از اعضای برجسته فتح دوره های نظامی را در دانشگاه جنگ الجزیره گذراندند. در این دوران نخستین تماس های فتح با کشورهای بلوک شرق انجام شد و او در این راستا به چین، شوروی، رومانی، آلمان شرقی، چکسلواکی، کره شمالی و ویتنام شمالی سفر کرد. در بروشورهای اطلاعاتی ساف آمده است که او در ویتنام و کره شمالی آموزش های پیشرفته نظامی دیده است اما این ادعا در دانشنامه فلسطینیان رد شده است.
او پس از سپتامبر سیاه و اخراج چریک های فلسطینی از اردن در ۱۹۷۱ به بیروت نقل مکان کرد. وی مدافع نزدیکی دوباره به اردن و حضور فتح در کرانه باختری و نوار غزه شد.
پس از شکست فتح در جریان جنگ لبنان ۱۹۸۲ از اسرائیل ناچار به نقل مکان به تونس شد. تلاش های او نقش زیادی در آغاز انتفاضه ۱۹۸۷ داشت. او یکسال بعد در شهر تونس توسط کماندوهای اسرائیلی کشته شد.
