خلیفه کیخسرو امامی شاعری و عارف کرد از طایفهٔ امامی از ایل جاف بوده است که به گویش کردی هورامی شعر سروده است. او که هم دوران با مولوی کرد زیسته است و با او دوست بوده و به مشاعره نامه به نامه با او پرداخته است. خلیفه کیخسرو سه سال پس از درگذشت مولوی کرد، در سال ۱۲۶۵ خورشیدی ( ۱۳۰۳ قمری ) در مناطق گرمسیری طایفه امامی با افتادن در رود لیله و سیروان درگذشته است.
... [مشاهده متن کامل]
خلیفه کیخسرو امامی شاعری کرد از طایفه امامی است که تاریخ تولد او به درستی معلوم نیست، از سوی شیخ عبدالرحمان طالبانی، پدر شاعر کرد شیخ رضا طالبانی، طریقت خود را فراگرفته است و در مناطق گرمسیری طایفه امامی می زیسته است.
خلیفه کیخسرو از اهالی طایفه امامی و مولوی کرد از اهالی طایفه تاوگوزی بوده اند و این دو طایفه هر دو در اطراف رودهای لیله، سیروان و زمکان زیسته اند، خلیفه و مولوی نیز با هم دوست، فامیل و همسایه بوده اند و آن ها در یک دوران زیسته اند و نیز با هم از طریق فرستادن نامه مشاعره داشته اند.
شعر زیر که در دههٔ ۱۹۶۰ از سوی ملاسعید زمناکویی در روزنامهٔ «ژین» کاکهٔ فلاح به چاپ رسیده است، پاسخی از سوی مولوی کرد بر نامه ای از خلیفه کیخسرو امامی می باشد:
خلیفه کیخسرو نیز در نامه ای جواب نامه ای که مولوی نوشته است را می دهد. این ارسال آخرین نامه از سوی خلیفه کیخسرو به سال ۱۳۰۰ هجری قمری برمی گردد، که در آن زمان مولوی درگذشته و این آخرین نامه ای است که بین این دو ردوبدل شده است. خلیفه کیخسرو در این نامه است که سه سال پیش از درگذشت خود واژهٔ «غرقاب» را به تاریخ وفات خود به حروف ابجد ذکر می کند و واژهٔ «غرقاب» به ابجد برابر ۱۳۰۳ است، یعنی خلیفه کیخسرو سه سال پس از مرگ مولوی در ۱۳۰۳ هجری قمری درگذشته است.
در مورد چگونگی فوت خلیفه کیخسرو، روزی او اینگونه می خواهد که از رود لیله رد شود و از آن بگذرد، چندی از چوب های پل شکسته و او نیز به داخل رود لیله و سیروان می افتد. مردم طایفه های امامی، تاوگوزی و نورولی چند روز به دنبال او می گردند، پس از چند روز که دیگر جسد خلیفه را پیدا نمی کنند، یکی از اقوام مولوی که از این رویداد باخبر می شود، می گوید: «من می دانم که جسد خلیفه کجا است!»، مردم نیز همراه او می روند و جسد خلیفه کیخسرو را در گرداب «ولوه ر» در رود سیروان پیدا می کنند. پس از چندی وقتی از آن فامیل مولوی می پرسند که چگونه پس برده که جسد خلیفه در چه جایی است، او جواب می دهد: «سه سال پیش در چنین روزی خلیفه خود در نامه ای بر مولوی نوشته بود:»
... [مشاهده متن کامل]
خلیفه کیخسرو امامی شاعری کرد از طایفه امامی است که تاریخ تولد او به درستی معلوم نیست، از سوی شیخ عبدالرحمان طالبانی، پدر شاعر کرد شیخ رضا طالبانی، طریقت خود را فراگرفته است و در مناطق گرمسیری طایفه امامی می زیسته است.
خلیفه کیخسرو از اهالی طایفه امامی و مولوی کرد از اهالی طایفه تاوگوزی بوده اند و این دو طایفه هر دو در اطراف رودهای لیله، سیروان و زمکان زیسته اند، خلیفه و مولوی نیز با هم دوست، فامیل و همسایه بوده اند و آن ها در یک دوران زیسته اند و نیز با هم از طریق فرستادن نامه مشاعره داشته اند.
شعر زیر که در دههٔ ۱۹۶۰ از سوی ملاسعید زمناکویی در روزنامهٔ «ژین» کاکهٔ فلاح به چاپ رسیده است، پاسخی از سوی مولوی کرد بر نامه ای از خلیفه کیخسرو امامی می باشد:
خلیفه کیخسرو نیز در نامه ای جواب نامه ای که مولوی نوشته است را می دهد. این ارسال آخرین نامه از سوی خلیفه کیخسرو به سال ۱۳۰۰ هجری قمری برمی گردد، که در آن زمان مولوی درگذشته و این آخرین نامه ای است که بین این دو ردوبدل شده است. خلیفه کیخسرو در این نامه است که سه سال پیش از درگذشت خود واژهٔ «غرقاب» را به تاریخ وفات خود به حروف ابجد ذکر می کند و واژهٔ «غرقاب» به ابجد برابر ۱۳۰۳ است، یعنی خلیفه کیخسرو سه سال پس از مرگ مولوی در ۱۳۰۳ هجری قمری درگذشته است.
در مورد چگونگی فوت خلیفه کیخسرو، روزی او اینگونه می خواهد که از رود لیله رد شود و از آن بگذرد، چندی از چوب های پل شکسته و او نیز به داخل رود لیله و سیروان می افتد. مردم طایفه های امامی، تاوگوزی و نورولی چند روز به دنبال او می گردند، پس از چند روز که دیگر جسد خلیفه را پیدا نمی کنند، یکی از اقوام مولوی که از این رویداد باخبر می شود، می گوید: «من می دانم که جسد خلیفه کجا است!»، مردم نیز همراه او می روند و جسد خلیفه کیخسرو را در گرداب «ولوه ر» در رود سیروان پیدا می کنند. پس از چندی وقتی از آن فامیل مولوی می پرسند که چگونه پس برده که جسد خلیفه در چه جایی است، او جواب می دهد: «سه سال پیش در چنین روزی خلیفه خود در نامه ای بر مولوی نوشته بود:»
