خلیده روان

لغت نامه دهخدا

خلیده روان. [ خ َ دَ / دِ رَ ] ( ص مرکب ) ناراحت. غمناک. غصه دار :
چنین دادپاسخ که ای پهلوان
ز گشتاسبم من خلیده روان.
فردوسی.
به پیروزگر بر تو ای پهلوان
که از من نباشی خلیده روان.
فردوسی.
زواره بیامد خلیده روان
که امروز چون گشت بر پهلوان.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

ناراحت غمناک غصه دار

پیشنهاد کاربران

بپرس