خلچ

لغت نامه دهخدا

خلچ. [ خ َ ل َ ] ( اِخ ) نام طایفه ای است از صحرانشینان و ترکان. ( برهان قاطع ). در شرفنامه منیری آمده است ولایتی است ازترکستان زمین و نیز اصلی است ترکان را :
خلچ شوشتری کرد فرمکی صفتست
ترکمان تتری غول بلوچی کبر است.
مشفقی بلخی.
رجوع به خلج در این لغت نامه شود.

فرهنگ فارسی

قبیله ای ترک که از قرن چهارم هجری در جنوب افغانستان کنونی بین سیستان و هند ساکن بودند.
نام طایفه ای است از صحرا نشینان و ترکان در شرفنامه منیری آمده است ولایتی است از ترکستان زمین و نیز اصلی است ترکان را .

پیشنهاد کاربران

بپرس