خلمده. [ خ ِ دِه ْ ] ( نف مرکب ) بینیی را گویند که پیوسته آب و خلم از آن روان باشد.( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) : کشیده قامت و گل روی و مشکبوی وی است خلمده بینی و چمچاخ و گنده قوز منم .سوزنی.
