خلل انداز

لغت نامه دهخدا

خلل انداز. [ خ َ ل َ اَ ] ( نف مرکب ) اغتشاش آور. کسی که باعث تباهی در کارها شود. کسی که باعث هنگامه و آشوب گردد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

اغتشاش آور کس که باعث تباهی در کار ها شود .

پیشنهاد کاربران

بپرس