کهن کند بزمانی همان کجا نو بود
و نو کند بزمانی همان که خلقان بود.
رودکی.
خلقانش کرد جامه زنگاری این تند و تیز باد فرودینا.
دقیقی.
بدان امید که نانی به ایمنی بخورندغریب وار بپوشند جامه خلقان .
فرخی.
در راه ابوالفتح بستی را دیدم خلقانی پوشیده و مشکی در گردن. ( تاریخ بیهقی ).آدمی از چهار چیز ناگزیر بود: اول نانی ، دوم خلقانی ، سوم ویرانی ، چهارم جانانی. ( قابوسنامه ).
چو از برج حمل خورشید اشارت کردزی صحرا
بفرمانش به صحرا برمطرا گشت خلقانها.
ناصرخسرو.
چه طمع داری در حله صدرنگ بهشت چون بدرویش یکی خرقه خلقان ندهی.
ناصرخسرو.
در هنر حله ای نپوشد خلق که بر خلق او نه خلقانست.
مسعودسعدسلمان.
در زاویه برنج و تاریکم با پیرهن سطبر و خلقانم.
مسعودسعد سلمان.
جامه دشمنانش خلقان باد.مسعودسعد سلمان.
مرد را در لباس خلقان جوی گنج در جایهای ویران جوی.
سنائی.
گفت این جامه سخت خلقانست گفت هست آن من چنین ز آنست.
سنائی.
آسمان نیز مرید است چو من زآن گه صبح چاک این ازرق خلقان بخراسان یابم.
خاقانی.
ببازار خلقان فروشان همت طراز کرم را بهائی نبینم.
خاقانی.
نیستم خاقانی آن خلقانیم کآن مرد گفت واین چنین به چون بجمع ژنده پوشان اندرم.
خاقانی.
تیغت که مطرا کرد این عالم خلقان راخورشید لقب دادش قصار جهانداری.
خاقانی.
وز آن پس که خلقان او تازه کرد.نظامی.
خلعت سلطان اگرچه عزیز است جامه خلقان خود از آن عزیزتر است. ( گلستان سعدی ).قبا بر قد درویشان چنان زیبا نمی آید
که آن خلقان گردآلود بر بالای درویشان.
سعدی.
صاحبدل و نیک سیرت و علامه گو کفش دریده باش و خلقان جامه.
سعدی.
رجوع به خلق شود.خلقان. [ خ َ ] ( اِ ) ج ِ خَلق :
تا حشر کرد دهر بملکت ضمان از آنک
جودت همی بروزی خلقان ضمان کند.
مسعودسعد.
بیشتر بخوانید ...