خِلفَت : آمد و شد شب و روز ، آنچه پشت سوار آویخته می شود.
کرده با خِلفَت ِ فلک خویشی
باد را داده منزلی پیشی
باز گردانی بیت : ( آن اسب ) آنچنان تند می رفت که گویی با شب و روز فلک ( ماه و خورشید ) نسبت خویشاوندی دارد و یا از پشت اسب فلک گرفته و به تندی فلک می تازد و باد را نیز یک منزل پیشی بود و می دانست در این مسابقه تند تر از باد می رود و همان منزل را نیز می گذرد و سبقت می گیرد .
... [مشاهده متن کامل]
هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص۴۵۰.
کرده با خِلفَت ِ فلک خویشی
باد را داده منزلی پیشی
باز گردانی بیت : ( آن اسب ) آنچنان تند می رفت که گویی با شب و روز فلک ( ماه و خورشید ) نسبت خویشاوندی دارد و یا از پشت اسب فلک گرفته و به تندی فلک می تازد و باد را نیز یک منزل پیشی بود و می دانست در این مسابقه تند تر از باد می رود و همان منزل را نیز می گذرد و سبقت می گیرد .
... [مشاهده متن کامل]
هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص۴۵۰.