خلصاء
لغت نامه دهخدا
خلصاء. [خ ُ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خِلص و خالص. ( منتهی الارب ).
خلصاء. [خ َ ] ( اِخ ) شهر معروفیست در دهنا. بعضی گفته اند نام زمینی است واقع در بادیه در حجاز و در آنجا چشمه آبی متعلق به عباوة یافت میشود. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید