خلخالی محمدکاظم

[ویکی نور] سید محمدکاظم خلخالی، فرزند سید زین العابدین، یکی از اعلام بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری است.
وی در سال 1270ق، در یکی از قراء خلخال متولد شد و مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوین به پایان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گردید. چند سالی از محضر آیت الله رشتی و آخوند خراسانی استفاده نمود و خود در زمره مجتهدین و مدرسین قرار گرفت.
وی سال ها در استان گیلان و آذربایجان از مروجین بزرگ مذهب بود و در مسافرت ها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصا شیخ فضل الله نوری در تماس بود. بعد از زیارت خانه خدا بنا به دعوت اهالی تبریز و اصرار حاج میرزا جواد تبریزی، ساکن در این شهر گردید و چند سالی به خدمات مذهبی و ارشاد شیعیان اشتغال داشت.
ایشان به واسطه علاقه به عتبات و صمیمیتی که با علامه یزدی داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساکن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آیات بزرگ و مدرسین علمای نجف به تدریس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذکور، همان جا، وفات نمود.
یکی از آثار مهم ایشان عبارت است از: «فقه الإمامیة، قسم الخیارات».
خاندان ایشان همگان از ساداتی جلیل القدر بودند. پدر و فرزندان او، همچنین برادرانش سید محمد، سید حسن، سید حسین و سید فاضل و اولاد و احفاد آن ها، از آیات معروف و حجج بزرگ اسلام بوده و هستند.