خلبه

لغت نامه دهخدا

( خلبة ) خلبة.[ خ َ ل ِ ب َ ] ( ع ص ) زن نیک فریبنده. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).

خلبة. [ خ َ ل َ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خالب. || مردانی که زنان را می فریبند. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).

خلبه. [ خ ُ ب َ / خ ُ ل ُ ب َ ] ( ع اِ ) واحد خلب در همه معانی. ( از ناظم الاطباء ).

جمع خالب یا مردانی که زنان را می فریبند .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید