خلان

/xalAn/

لغت نامه دهخدا

خلان. [ خ َ ] ( نف ، ق ) خَلَنده. در حال خلیدن. ( یادداشت بخط مؤلف ).

خلان. [ خ ُل ْ لا ] ( ع اِ ) ج ِ خَلیل. ( منتهی الارب ) ( ازتاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ) : پسر گفت : ای پدر! فوائد سفر بسیار است از نزهت خاطر و تفرج بلدان و مجاورت خلان. ( گلستان سعدی ).

خلان. [ خ َ ] ( اِ ) لای و لجن ته حوض. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع خلیل دوستان .
لای و لجن ته حوض

فرهنگ عمید

= خلاندن
"

پیشنهاد کاربران

بپرس