خلاف کننده. [ خ ِ / خ َ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) آنکه خلاف امری کند که بدان مأمور بوده است ، شطوس. ( منتهی الارب ). || تخلف کننده. گناهکار. خاطی.
