خلاف افکندن

لغت نامه دهخدا

خلاف افکندن. [ خ ِ / خ َ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) اختلاف انداختن. دشمنی افکندن :
سخن چین بدبخت دریک نفس
خلاف افکند در میان دو کس.

سعدی.

ز نادانی و تیره رایی که اوست
خلاف افکند در میان دو دوست.

سعدی.

اختلاف انداختن دشمنی افکندن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید