خفریق

لغت نامه دهخدا

خفریق. [ خ َ ] ( اِ ) ندامت. || ( ص ) زشت و بدهیکل. ( ناظم الاطباء ) ( یادداشت بخط مؤلف ) : چنانکه معشوق کسی با همه خونها و خفریقها مشترک است ولی عاشق بجز خوبی از او چیز دیگری نمی بیند. ( فیه ما فیه ). || شرمگین. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) گنده و پلید .
ندامت یا زشت و بد هیکل

فرهنگ عمید

پلید.

پیشنهاد کاربران

زشت
پلید
بدجنس
بدهیکل
تنفر
کز کجا آوردمت ای بدنیت
که از آن آید همی خفریقیت
✏ �مولانا�

بپرس