( خطیطة ) خطیطة. [ خ َ طَ ] ( ع اِ ) زمین خشک مانده میان دو زمین باران زده. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، خطائط. || زمینی که بعض آن باران زده باشد. ( از منتهی الارب ). ج ، خطائط. || راه. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج ، خطائط.
