خطک

[ویکی فقه] خَطَک (ختک)، طایفه ای از قبیله کردانی /کرلانی، از قبایل پشتون ، در پاکستان می باشند.
بیشتر افراد این طایفه در حال حاضر در بخشهای کوهات و پیشاور ساکن اند. سرزمین آنان از شمال به سرزمین قبایل یوسفزایی، از مشرق به رود سند ، از جنوب به ناحیه بَنّون و از مغرب به سرزمین اقوام خلیلی، افریدی و بَنِگش محدود میشود. شعباتی از خطک ها از رود سند گذشتند و تا ناحیه ماری، در مشرق رود سند، را تصرف کردند.
مشخصات خطک ها
شغل بیش تر خطک ها کشاورزی و دامپروری است. سرزمین آنان دارای معادن نمک است و استخراج نمک و فروش آن از مشاغل اصلی آنان به شمار می آید. جمعیت خطکها حدود دویست هزار تن، دین آنان اسلام و مذهبشان سنّی حنفی است و به زبان پشتو سخن میگویند.
اصل و نسب خطک ها
این طایفه در اصل به شخصی به نام لقمان، مشهور به خطک، پسر برهان پسر ککی، پسر کردان منسوب است. کلمه خطک در اصل خطه لار بوده است که پشتونان برای شخص فریب خورده به کار میبرند. کلمه خطک در زبان پشتوی امروزی به معنای اساس، بنیاد و ریشه، یا نام نوعی خزنده است، آن را معادل ستک و شتک دانسته اند که در ایران هزاره اولِ پیش از میلاد نام یکی از اقوام آریایی بوده است. لقمان دو پسر به نامهای بولاق و تورمان داشت که تمام تیرههای طایفه خطک به این دو فرزند منسوب اند. از بین فرزندان تورمان، تری/تیری شهرت فراوان دارد و همه شاخههای تیره تورمان به وی منسوب اند. احتمالا اشاره سیفی هروی در سیفبن محمد سیفی هروی، تاریخنامه هراة به فردی به نام ملک هرموز تری ، حاکی از نقش و اهمیت تاریخی این شاخه از خطکها در گذشته نه چندان دور است.
سرزمین اولیه خطک ها
...