خطوط اتوبوسرانی مهادرین ( عبری: קו מהדרין ) نوعی خط اتوبوس در اسرائیل بود که بیشتر در مراکز اصلی جمعیت حریدی حرکت می کرد و در آنها تفکیک جنسیتی و سایر قوانین سختگیرانه مذهبی که توسط برخی یهودیان ارتدوکس از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۱ رعایت شده بود، اعمال می شد. در این اتوبوس های تفکیک جنسیتی، مسافران زن در پشت اتوبوس نشسته و از در پشتی وارد و خارج می شدند، در حالی که مسافران مرد در قسمت جلوی اتوبوس نشسته و از درب جلو وارد و خارج می شدند. علاوه بر این، «لباس متوسط» اغلب برای زنان مورد نیاز بود، از پخش رادیو یا موسیقی سکولار در اتوبوس اجتناب می شد، تبلیغات سانسور می شد. خطوط مهادرین به طور کلی ارزان تر از خطوط دیگر بود. در اوایل سال ۲۰۱۰، ۵۶ اتوبوس مهادرین در ۲۸ شهر در سراسر اسرائیل وجود داشت که توسط شرکت های حمل و نقل عمومی اداره می شد، اگرچه معمولاً برچسب خاصی نداشت.
... [مشاهده متن کامل]
در ژانویه ۲۰۱۱، دیوان عالی دادگستری اسرائیل تشخیص داد که تفکیک جنسیتی غیرقانونی است و اتوبوس های عمومی «مهادرین» را لغو کرد. با این حال، حکم دادگاه اجازه می دهد تا تفکیک جنسیتی در اتوبوس های عمومی به طور داوطلبانه برای یک دوره آزمایشی یک ساله ادامه یابد. قبل از صدور حکم، مسافران زن بارها مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند و مجبور می شدند پشت اتوبوس بنشینند. حریدی ها درخواست فعالیت خطوط اتوبوس خصوصی داشتند، اما توسط وزارت حمل و نقل رد شد.
گروه های حامی که با خطوط جداگانه اتوبوس مبارزه می کردند، خواستار آن شدند که تفکیک جنسیتی در اتوبوس های عمومی یک سال دیگه حفظ شود. در این خصوص حوادثی ذکر شده که در آن رهبران ارتدوکس دستور می دادند به پشت بنشینند و در صورت امتناع از آنها مورد تعرض و بی احترامی قرار می گیرند. تا سال ۲۰۱۳، حریدی ها اتوبوس ها را محاصره و سنگسار کردند، پس از اینکه رانندگان توضیح دادند که نمی توان زنان را مجبور کرد که از پشت بنشینند، شیشه ها را شکستند. یک ماه بعد، مردی سکولار یک حریدی را کتک زد و تلاش کرد تا یک زن را فراری دهد، و پس از آن فرار کرد.
خطوط اتوبوس موسوم به «مهادرین» در اواخر دهه ۱۹۹۰ برای عموم مردم حریدی ایجاد شد. این کار با دو خط در اورشلیم و بنی براک در سال ۱۹۹۷ آغاز شد. در پاییز ۲۰۰۱، شرکتهای اتوبوسرانی دن پلاس و ایگد، به منظور رقابت با اتوبوسهای خصوصی که توسط حریدی اداره می شود، با شورای فوق ارتدوکس به توافق رسیدند. در سال ۲۰۰۷، حدود سی اتوبوس «مهادرین» توسط شرکت های حمل و نقل عمومی اداره می شد، در اوایل سال ۲۰۱۰ تعداد آنها به بیش از پنجاه رسید.
... [مشاهده متن کامل]
در ژانویه ۲۰۱۱، دیوان عالی دادگستری اسرائیل تشخیص داد که تفکیک جنسیتی غیرقانونی است و اتوبوس های عمومی «مهادرین» را لغو کرد. با این حال، حکم دادگاه اجازه می دهد تا تفکیک جنسیتی در اتوبوس های عمومی به طور داوطلبانه برای یک دوره آزمایشی یک ساله ادامه یابد. قبل از صدور حکم، مسافران زن بارها مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند و مجبور می شدند پشت اتوبوس بنشینند. حریدی ها درخواست فعالیت خطوط اتوبوس خصوصی داشتند، اما توسط وزارت حمل و نقل رد شد.
گروه های حامی که با خطوط جداگانه اتوبوس مبارزه می کردند، خواستار آن شدند که تفکیک جنسیتی در اتوبوس های عمومی یک سال دیگه حفظ شود. در این خصوص حوادثی ذکر شده که در آن رهبران ارتدوکس دستور می دادند به پشت بنشینند و در صورت امتناع از آنها مورد تعرض و بی احترامی قرار می گیرند. تا سال ۲۰۱۳، حریدی ها اتوبوس ها را محاصره و سنگسار کردند، پس از اینکه رانندگان توضیح دادند که نمی توان زنان را مجبور کرد که از پشت بنشینند، شیشه ها را شکستند. یک ماه بعد، مردی سکولار یک حریدی را کتک زد و تلاش کرد تا یک زن را فراری دهد، و پس از آن فرار کرد.
خطوط اتوبوس موسوم به «مهادرین» در اواخر دهه ۱۹۹۰ برای عموم مردم حریدی ایجاد شد. این کار با دو خط در اورشلیم و بنی براک در سال ۱۹۹۷ آغاز شد. در پاییز ۲۰۰۱، شرکتهای اتوبوسرانی دن پلاس و ایگد، به منظور رقابت با اتوبوسهای خصوصی که توسط حریدی اداره می شود، با شورای فوق ارتدوکس به توافق رسیدند. در سال ۲۰۰۷، حدود سی اتوبوس «مهادرین» توسط شرکت های حمل و نقل عمومی اداره می شد، در اوایل سال ۲۰۱۰ تعداد آنها به بیش از پنجاه رسید.
