خطر زیستی ( Biological hazard یا Biohazard ) اشاره به مواد زیستی دارد که برای زندگی اَندامگان زنده به ویژه انسان خطرآفرین است. این خطر می توان از سوی پسماند مواد دارویی، یا میکروب، ویروس و زهرابه ( با منبع زیستی ) باشد.
نماد خطر زیستی در سال ۱۹۶۶ از سوی چارلز بالدوین که خود یک مهندس محیط زیست بود و برای شرکت داو کمیکال کار می کرد پیشنهاد شد. [ ۱] [ ۲] این نماد در یونی کد U+۲۶۲۳ ( ☣ ) است.
در بحث ترابری، مواد آلاینده در رده های زیر دسته بندی می شوند و شماره بین المللی کالاهای خطرناک دریافت می کنند:[ ۳]
• دستهٔ A با شمارهٔ UN ۲۸۱۴ - ، آلاینده هایی که بر زندگی انسان و حیوان آسیب می زند: این مواد باعث آسیب و معلولیت همیشگی یا بیماری های کشنده برای انسان یا حیوان در تماس با آن می شود.
• دستهٔ B با شمارهٔ UN ۲۹۰۰ - ، آلاینده هایی که تنها بر زندگی حیوانات اثر می گذارند: این مواد باعث آسیب و معلولیت همیشگی یا بیماری های کشنده می شوند.
• دستهٔ C با شمارهٔ UN ۳۳۷۳ - مواد زیستی که با هدف پژوهش یا شناخت بیماری ها منتقل می شوند.
• پسماندهای دارویی معمولی با شمارهٔ UN ۳۲۹۱ - مواد پسماند یا قابل بازیافت ی که از درمان های دارویی بر روی انسان یا حیوان یا پژوهش های زیستی به جای مانده اند که تولید و محصول آزمایش های زیستی را در بر می گیرد.
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحدهٔ آمریکا، بیماری های گوناگون را در چهار درجهٔ خطرناکی دسته بندی کرده است که درجهٔ نخست کمترین آسیب و درجهٔ چهارم بیشترین آسیب را می توانند داشته باشند:
• خطر زیستی درجهٔ ۱: باکتری ها و ویروس هایی مانند Bacillus subtilis، هپاتیت سگ سانان، اشریشیا کلی، آبله مرغان و همچنین برخی میکروب های سلولی و باکتری های غیر آسیب رسان. پیشگیری در برابر این خطرهای زیستی در ساده ترین شکل ممکن است و معمولاً به دستکش و ماسک صورت بسنده می شود.
• خطر زیستی درجهٔ ۲: باکتری ها و ویروس هایی که بیماری ملایم برای انسان ایجاد می کنند یا در شرایط آزمایشگاهی از راه هوا به سختی منتشر می شوند مانند هپاتیت ای، هپاتیت ب و هپاتیت سی، آنفلوانزای ای، بیماری لایم، سالمونلا، اوریون، سرخک، اسکرپی، تب دنگی و اچ آی وی. پیشگیری های پزشکی معمولی و مراقبت های بیمارستانی کافی خواهد بود.
• خطر زیستی درجهٔ ۳: باکتری ها و ویروس هایی که می توانند آسیب جدی و حتی مرگ را برای انسان ببار آورند و برای آن ها واکسن و روش های پیشگیری دیگر موجود است. برای نمونه می توان به سیاه زخم، بیماری سارس, سل, تیفوس, تب دره نشستی, Rocky Mountain spotted fever, تب زرد، مالاریا و. . . اشاره کرد. عواملی که باعث بیماری مالاریا و تریپانوزومیاز می شوند هم در این درجه جای می گیرند.
• خطر زیستی درجهٔ ۴: باکتری ها و ویروس هایی که می توانند آسیب جدی و حتی مرگ را برای انسان ببار آورند و برای آن ها واکسن و روش های پیشگیری دیگر موجود نیست. مانند Bolivian hemorrhagic fever و Argentine hemorrhagic fever، Marburg virus, ویروس ابولا, کروناویروس ۲۰۱۹, hantaviruses, Lassa fever virus, تب خونریزی دهنده کریمه - کنگو, و دیگر بیماری های viral hemorrhagic fever
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنماد خطر زیستی در سال ۱۹۶۶ از سوی چارلز بالدوین که خود یک مهندس محیط زیست بود و برای شرکت داو کمیکال کار می کرد پیشنهاد شد. [ ۱] [ ۲] این نماد در یونی کد U+۲۶۲۳ ( ☣ ) است.
در بحث ترابری، مواد آلاینده در رده های زیر دسته بندی می شوند و شماره بین المللی کالاهای خطرناک دریافت می کنند:[ ۳]
• دستهٔ A با شمارهٔ UN ۲۸۱۴ - ، آلاینده هایی که بر زندگی انسان و حیوان آسیب می زند: این مواد باعث آسیب و معلولیت همیشگی یا بیماری های کشنده برای انسان یا حیوان در تماس با آن می شود.
• دستهٔ B با شمارهٔ UN ۲۹۰۰ - ، آلاینده هایی که تنها بر زندگی حیوانات اثر می گذارند: این مواد باعث آسیب و معلولیت همیشگی یا بیماری های کشنده می شوند.
• دستهٔ C با شمارهٔ UN ۳۳۷۳ - مواد زیستی که با هدف پژوهش یا شناخت بیماری ها منتقل می شوند.
• پسماندهای دارویی معمولی با شمارهٔ UN ۳۲۹۱ - مواد پسماند یا قابل بازیافت ی که از درمان های دارویی بر روی انسان یا حیوان یا پژوهش های زیستی به جای مانده اند که تولید و محصول آزمایش های زیستی را در بر می گیرد.
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحدهٔ آمریکا، بیماری های گوناگون را در چهار درجهٔ خطرناکی دسته بندی کرده است که درجهٔ نخست کمترین آسیب و درجهٔ چهارم بیشترین آسیب را می توانند داشته باشند:
• خطر زیستی درجهٔ ۱: باکتری ها و ویروس هایی مانند Bacillus subtilis، هپاتیت سگ سانان، اشریشیا کلی، آبله مرغان و همچنین برخی میکروب های سلولی و باکتری های غیر آسیب رسان. پیشگیری در برابر این خطرهای زیستی در ساده ترین شکل ممکن است و معمولاً به دستکش و ماسک صورت بسنده می شود.
• خطر زیستی درجهٔ ۲: باکتری ها و ویروس هایی که بیماری ملایم برای انسان ایجاد می کنند یا در شرایط آزمایشگاهی از راه هوا به سختی منتشر می شوند مانند هپاتیت ای، هپاتیت ب و هپاتیت سی، آنفلوانزای ای، بیماری لایم، سالمونلا، اوریون، سرخک، اسکرپی، تب دنگی و اچ آی وی. پیشگیری های پزشکی معمولی و مراقبت های بیمارستانی کافی خواهد بود.
• خطر زیستی درجهٔ ۳: باکتری ها و ویروس هایی که می توانند آسیب جدی و حتی مرگ را برای انسان ببار آورند و برای آن ها واکسن و روش های پیشگیری دیگر موجود است. برای نمونه می توان به سیاه زخم، بیماری سارس, سل, تیفوس, تب دره نشستی, Rocky Mountain spotted fever, تب زرد، مالاریا و. . . اشاره کرد. عواملی که باعث بیماری مالاریا و تریپانوزومیاز می شوند هم در این درجه جای می گیرند.
• خطر زیستی درجهٔ ۴: باکتری ها و ویروس هایی که می توانند آسیب جدی و حتی مرگ را برای انسان ببار آورند و برای آن ها واکسن و روش های پیشگیری دیگر موجود نیست. مانند Bolivian hemorrhagic fever و Argentine hemorrhagic fever، Marburg virus, ویروس ابولا, کروناویروس ۲۰۱۹, hantaviruses, Lassa fever virus, تب خونریزی دهنده کریمه - کنگو, و دیگر بیماری های viral hemorrhagic fever
wiki: خطر زیستی