خطر حسد

[ویکی فقه] خطر حسد (قرآن). حسد به معنای آرزو کردن زوال نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد. حسد از صفات رذیله ای است که ممکن است آدمی را به هلاکت بکشاند.
حسد، از خطرهای تهدیدکننده آدمی است.قل اعوذ برب الفلق• ومن شر حاسد اذا حسد. «بگو: پناه می برم به پروردگار سپیده صبح، • .... . • و از شر هر حسودی هنگامی که حسد می ورزد!»
← صفت رذیله حسد
خطر حسد، هنگام اقدام عملی حسود شدیدتر است.ومن شر حاسد اذا حسد. «و از شر هر حسودی هنگامی که حسد می ورزد!»(مقصود از «اذا حسد» حسد خاص (حسدی که در نهایت شدت باشد) است.)
← چشم زخم بودن حسد
حسد، از شرهای خاص و مخفی است.قل اعوذ برب الفلق• من شر ما خلق• ومن شر حاسد اذا حسد. «بگو: پناه می برم به پروردگار سپیده صبح،• از شر تمام آنچه آفریده است. • .... . • و از شر هر حسودی هنگامی که حسد می ورزد!»