خطای دید ابینگ هاوس ( انگلیسی: Ebbinghaus illusion ) نوعی خطای حسی بصری در ادراک اندازه نسبی بزرگی یا کوچکی یک شکل در تناسب با زمینه آن است. این پدیده اولین بار توسط یک روان شناس آلمانی به نام هرمان ابینگ هاوس، به صورت رسمی توصیف شد؛ و به همین دلیل، نام وی بر آن باقی ماند. با این حال از آن جایی که در کشورهای انگلیسی زبان، این خطای دید، نخست توسط ادوارد بردفورد تیچنر در یک کتاب درسی، چاپ سال ۱۹۰۱م، معرفی شد، به نام خطای دید تیچنر نیز شناخته می شود. [ ۱] رایج ترین نسخه از این خطای دید، یا فریب درک، از دو دایره برابر و در معرض دید تشکیل شده، به گونه ای که یکی از آنها توسط دایره های کوچک و دیگری توسط دایره های بزرگ، مانند گلبرگ های یک گل احاطه شده است. در دید ناظر، دایره مرکزی در بین دایره های بزرگ، کوچکتر؛ و دایره مرکزی در بین دایره های کوچک، بزرگتر جلوه می کند. [ ۲] مطالعات بعدی نشان داد که علاوه بر اندازه دایره های پیرامون، دو عامل دیگر نیز در ایجاد این خطا نقش دارند. این دو، یکی فاصله دایره های پیرامون از دایره مرکزی؛ و دیگری کامل بودن حلقه ای است که دایره های پیرامون در گرد دایره مرکزی تشکیل می دهند. از این منظر این پدیده، شباهت زیای به خطای دید دلبوف دارد و تابع همان ضوابط است. به این معنی که صرف نظر از اندازه دایره های پیرامون، هر چه فاصله دایره های پیرامون از دایره مرکزی کمتر باشد، دایره مرکزی بزرگتر می نماید؛ و برعکس دور بودن دایره های پیرامون، باعث کوچک نمایی دایره مرکزی می شود. با این حال اندازه دایره های پیرامون، در عمل میزان نزدیکی به دایره مرکزی را محدود می کند، به این معنی که برای رسم دایره های بزرگتر در گرد دایره مرکزی نیاز به یک حداقل نسبی فاصله است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: خطای دید ابینگ هاوس