[ویکی فقه] اوامر و نواهی فاقدِ ثواب و عقاب مستقل را خطاب ارشادی گویند.
خطاب ارشادی یا امر ارشادی مقابل خطاب مولوی بوده و به خطابی گفته می شود که بر طلب حقیقی دلالت نمی کند، بلکه بر طلب صوری دلالت می نماید و در حقیقت، از وجود مصلحت و یا مفسده در عملی خبر می دهد که، انجام آن در ضمن امر دیگری از مکلف خواسته شده، و یا جداگانه از آن نهی شده است؛ بنابراین در خطاب های ارشادی ثواب و عقاب وجود ندارد، زیرا چیزی جز تشویق مکلف به امتثال خطاب های مولوی و یا ارشاد به حکم وضعی ( شرطیت، مانعیت و...) نیست، مانند: ﴿اَطِیعُوا اللهَ وَرَسُولَهُ﴾ = انفال %۴۶. که خطاب «اطیعوا» خطاب ارشادی است.
خطاب ارشادی یا امر ارشادی مقابل خطاب مولوی بوده و به خطابی گفته می شود که بر طلب حقیقی دلالت نمی کند، بلکه بر طلب صوری دلالت می نماید و در حقیقت، از وجود مصلحت و یا مفسده در عملی خبر می دهد که، انجام آن در ضمن امر دیگری از مکلف خواسته شده، و یا جداگانه از آن نهی شده است؛ بنابراین در خطاب های ارشادی ثواب و عقاب وجود ندارد، زیرا چیزی جز تشویق مکلف به امتثال خطاب های مولوی و یا ارشاد به حکم وضعی ( شرطیت، مانعیت و...) نیست، مانند: ﴿اَطِیعُوا اللهَ وَرَسُولَهُ﴾ = انفال %۴۶. که خطاب «اطیعوا» خطاب ارشادی است.
wikifeqh: خطاب_ارشادی