خط مسابقه در ورزش های موتوری به مسیری گفته می شود که توسط یک راننده در یک پیچ یا گروهی از پیچ ها پیموده می شود و هدف آن، کمینه کردن زمان دور زدن است.
در تحلیل یک پیچ، خط بهینه خطی است که زمان طی شده در پیچ را کمینه و سرعت کل در پیچ را بیشینه کند. اگر راننده از مسیری با کمترین شعاع استفاده کند، مسافت طی شده در پیچ کم می شود. از سوی دیگر منحنی با شعاع بزرگتر می تواند سرعت متوسط بیشتری را ایجاد کند و مسافت بیشتر طی شده را جبران کند. [ ۱]
هدف اصلی رانندهٔ مسابقه تعیین خط بهینه در پیست مسابقه است. خط بهینه می تواند وابسته به تصمیم راننده برای دستیابی به کمترین زمان دور در مرحلهٔ تعیین خط، صرفه جویی در لاستیک و سوخت یا یافتن مسیری برای سبقت گیری از یک رانندهٔ دیگر در زمان مسابقه باشد.
پیست های مسابقه غالباً به چند بخش از جمله پیچ های معمولی، پیچ های دوتایی، مسیرهای شکسته و مسیرهای مستقیم تقسیم می شوند. یک پیچ نیز می تواند به چند بخش کاهش سرعت ورود به پیچ، اوج پیچ و شتاب گیری پس از خروج از پیچ تقسیم شود.
پیچ معمولی، پیچی است که با مسیرهای مستقیم از پیچ های پیشین و پسین خط جدا می شود. این پیچ ها می توانند از پیچ های ۱۸۰ درجه ( پیچ گیرهٔ سر ) تا پیچ های پرسرعت با تغییر جهت اندک را در بر گیرند.
مرحلهٔ ورود به پیچ معمولاً از ترمزگیری آستانه ای در خط مستقیم آغاز می شود که هدف آن، دستیابی به نرخ ترمزگیری بیشینه است. پس از آن راننده گردش به سمت داخل پیچ را آغاز می کند. در گذشته به بسیاری از رانندگان آموزش داده می شد که ترمزگیری را پیش از گردش به سمت داخل پیچ، کامل کنند و با سرعت ثابت، مسیر دایروی تری را برای رسیدن به رأس پیچ طی کنند. در سال های بعد، بسیاری از رانندگان تصمیم گرفتند که ترمزگیری را پس از شروع گردش کامل کنند. در این حالت، نیروهای ایجاد شده توسط لاستیک ها کاهش سرعت خودرو را در راستای بهینه تری امکان پذیر می کنند. بهینه تر شدن راستای اعمال نیرو باعث می شود که خودرو روی یک منحنی خم اویلر با کاهش شعاع تا رأس پیچ، حرکت کند. اگر این کار به درستی انجام شود، سرعت متوسط بیشتر و زمان عبور کمتری در مقایسه با روش سنتی حاصل می شود.
به عبارت ساده، ایپکس نقطه ای روی بخش داخلی پیچ است که خودرو در کمترین فاصله از آن عبور می کند. می توان ایپکس را به صورت نقطه ای با شعاع کمینه نیز توصیف کرد که کمترین سرعت حرکت در یک پیچ در آن روی می دهد. یک راننده ممکن است زودتر یا دیرتر گردش به سمت داخل پیچ را آغاز کند. در گردش زودتر، خودرو با سرعت بیشتر و شعاع بزرگتر به پیچ وارد می شود. رانندگان معمولاً مسیر حرکت در پیچ را بر پایهٔ توانایی خودرو برای خروج از پیچ با شتاب بیشتر تنظیم می کنند که حالت بهینهٔ آن نیازمند گردش دیرتر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر تحلیل یک پیچ، خط بهینه خطی است که زمان طی شده در پیچ را کمینه و سرعت کل در پیچ را بیشینه کند. اگر راننده از مسیری با کمترین شعاع استفاده کند، مسافت طی شده در پیچ کم می شود. از سوی دیگر منحنی با شعاع بزرگتر می تواند سرعت متوسط بیشتری را ایجاد کند و مسافت بیشتر طی شده را جبران کند. [ ۱]
هدف اصلی رانندهٔ مسابقه تعیین خط بهینه در پیست مسابقه است. خط بهینه می تواند وابسته به تصمیم راننده برای دستیابی به کمترین زمان دور در مرحلهٔ تعیین خط، صرفه جویی در لاستیک و سوخت یا یافتن مسیری برای سبقت گیری از یک رانندهٔ دیگر در زمان مسابقه باشد.
پیست های مسابقه غالباً به چند بخش از جمله پیچ های معمولی، پیچ های دوتایی، مسیرهای شکسته و مسیرهای مستقیم تقسیم می شوند. یک پیچ نیز می تواند به چند بخش کاهش سرعت ورود به پیچ، اوج پیچ و شتاب گیری پس از خروج از پیچ تقسیم شود.
پیچ معمولی، پیچی است که با مسیرهای مستقیم از پیچ های پیشین و پسین خط جدا می شود. این پیچ ها می توانند از پیچ های ۱۸۰ درجه ( پیچ گیرهٔ سر ) تا پیچ های پرسرعت با تغییر جهت اندک را در بر گیرند.
مرحلهٔ ورود به پیچ معمولاً از ترمزگیری آستانه ای در خط مستقیم آغاز می شود که هدف آن، دستیابی به نرخ ترمزگیری بیشینه است. پس از آن راننده گردش به سمت داخل پیچ را آغاز می کند. در گذشته به بسیاری از رانندگان آموزش داده می شد که ترمزگیری را پیش از گردش به سمت داخل پیچ، کامل کنند و با سرعت ثابت، مسیر دایروی تری را برای رسیدن به رأس پیچ طی کنند. در سال های بعد، بسیاری از رانندگان تصمیم گرفتند که ترمزگیری را پس از شروع گردش کامل کنند. در این حالت، نیروهای ایجاد شده توسط لاستیک ها کاهش سرعت خودرو را در راستای بهینه تری امکان پذیر می کنند. بهینه تر شدن راستای اعمال نیرو باعث می شود که خودرو روی یک منحنی خم اویلر با کاهش شعاع تا رأس پیچ، حرکت کند. اگر این کار به درستی انجام شود، سرعت متوسط بیشتر و زمان عبور کمتری در مقایسه با روش سنتی حاصل می شود.
به عبارت ساده، ایپکس نقطه ای روی بخش داخلی پیچ است که خودرو در کمترین فاصله از آن عبور می کند. می توان ایپکس را به صورت نقطه ای با شعاع کمینه نیز توصیف کرد که کمترین سرعت حرکت در یک پیچ در آن روی می دهد. یک راننده ممکن است زودتر یا دیرتر گردش به سمت داخل پیچ را آغاز کند. در گردش زودتر، خودرو با سرعت بیشتر و شعاع بزرگتر به پیچ وارد می شود. رانندگان معمولاً مسیر حرکت در پیچ را بر پایهٔ توانایی خودرو برای خروج از پیچ با شتاب بیشتر تنظیم می کنند که حالت بهینهٔ آن نیازمند گردش دیرتر است.
wiki: خط مسابقه