خط لولهٔ صلح نام خط لولهٔ گاز صادراتی ایران به هند و پاکستان است که براساس تفاهم های انجام شده، ایران متعهد می شود که تا مدت ۲۵ سال، گاز خود را با قیمت توافقی به هند و پاکستان بفروشد. این مسیر اقتصادی ترین روش تأمین انرژی شبه قارهٔ هند می باشد. مذاکراتی پیرامون پیوستن ترکمنستان و قطر به ایران برای تأمین گاز طبیعی این پروژهٔ بزرگ مطرح شده است.
... [مشاهده متن کامل]
طرح خط لولهٔ انتقال گاز صادراتی ایران به هند و پاکستان در سال ۱۹۹۰ مطرح شد اما گفت وگوها بر سر این طرح که «خط لولهٔ صلح» نام گرفته از ده سال پیش آغاز شد.
طول خط لولهٔ ایران به هند ۲٬۷۰۰ کیلومتر است و قرار است گاز صادراتی ایران را از مسیر پاکستان به هند منتقل کند. پیش بینی شده است که در صورت توافق نهایی، ۱٬۱۰۰ کیلومتر از این خط لوله در ایران، ۷۸۰ کیلومتر در پاکستان و ۶۰۰ کیلومتر در هند احداث شود.
با تکمیل این طرح، روزانه ۱۵۰ میلیون متر مکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر می شود که ۹۰ میلیون متر مکعب آن برای هند و ۶۰ میلیون متر مکعب آن برای پاکستان در نظر گرفته شده است. هزینهٔ اجرای این طرح در برآوردهای اولیه چهار و نیم میلیارد دلار اعلام شده بود اما اکنون کارشناسان هزینهٔ طرح را حدود هفت میلیارد دلار برآورد می کنند.
علی رغم جذابیت هایی که این طرح نه تنها از جنبهٔ تأمین انرژی برای شبه قارهٔ هند دارد، بلکه به عنوان یک عامل کاهش تنش در روابط میان هند و پاکستان نیز به شمار می رود، هندوستان تحت فشارهای آمریکا اعلام کرد که از این طرح کناره گیری می کند.
ساخت این خط لوله که از سال ۲۰۰۲ آغاز شد، قرار بود در سال ۲۰۱۴ به بهره برداری برسد که با کنار کشیدن هند از این پروژه و تعلل پاکستان در ساخت خط لوله در داخل این کشور، نیمه کاره رها شده است.
پاکستان علت عدم آغاز فعالیت را ناتوانی در تأمین هزینه ها عنوان کرده است و از شرکت های ایرانی، روسی و چینی درخواست کرده است به عنوان مجری ساخت خط لوله مشارکت کنند. ایران درخواست اعطای وام ۵۰۰ میلیون دلاری به پاکستان را رد کرد و بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت دولت یازدهم ایران اعلام کرد تا زمانی که هند به عنوان دومین مصرف کنندهٔ گاز این خط لوله اعلام آمادگی نکند، ایران تمایلی به بهره برداری از این مسیر انتقال نخواهد داشت. درسال ۲۰۱۵ ایران به دلیل کوتاهی پاکستان از اجرای کار در خواست خسارت که مبلغی ۱۸ میلیارد دلاری خود را به دادگاه بین المللی ببرد اما با دادن فرصتی دیگر در سال ۲۰۱۹ قرار شد پاکستان خط لوله خود را تا پایان مارس سال ۲۰۲۴ تکمیل کند.
... [مشاهده متن کامل]
طرح خط لولهٔ انتقال گاز صادراتی ایران به هند و پاکستان در سال ۱۹۹۰ مطرح شد اما گفت وگوها بر سر این طرح که «خط لولهٔ صلح» نام گرفته از ده سال پیش آغاز شد.
طول خط لولهٔ ایران به هند ۲٬۷۰۰ کیلومتر است و قرار است گاز صادراتی ایران را از مسیر پاکستان به هند منتقل کند. پیش بینی شده است که در صورت توافق نهایی، ۱٬۱۰۰ کیلومتر از این خط لوله در ایران، ۷۸۰ کیلومتر در پاکستان و ۶۰۰ کیلومتر در هند احداث شود.
با تکمیل این طرح، روزانه ۱۵۰ میلیون متر مکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر می شود که ۹۰ میلیون متر مکعب آن برای هند و ۶۰ میلیون متر مکعب آن برای پاکستان در نظر گرفته شده است. هزینهٔ اجرای این طرح در برآوردهای اولیه چهار و نیم میلیارد دلار اعلام شده بود اما اکنون کارشناسان هزینهٔ طرح را حدود هفت میلیارد دلار برآورد می کنند.
علی رغم جذابیت هایی که این طرح نه تنها از جنبهٔ تأمین انرژی برای شبه قارهٔ هند دارد، بلکه به عنوان یک عامل کاهش تنش در روابط میان هند و پاکستان نیز به شمار می رود، هندوستان تحت فشارهای آمریکا اعلام کرد که از این طرح کناره گیری می کند.
ساخت این خط لوله که از سال ۲۰۰۲ آغاز شد، قرار بود در سال ۲۰۱۴ به بهره برداری برسد که با کنار کشیدن هند از این پروژه و تعلل پاکستان در ساخت خط لوله در داخل این کشور، نیمه کاره رها شده است.
پاکستان علت عدم آغاز فعالیت را ناتوانی در تأمین هزینه ها عنوان کرده است و از شرکت های ایرانی، روسی و چینی درخواست کرده است به عنوان مجری ساخت خط لوله مشارکت کنند. ایران درخواست اعطای وام ۵۰۰ میلیون دلاری به پاکستان را رد کرد و بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت دولت یازدهم ایران اعلام کرد تا زمانی که هند به عنوان دومین مصرف کنندهٔ گاز این خط لوله اعلام آمادگی نکند، ایران تمایلی به بهره برداری از این مسیر انتقال نخواهد داشت. درسال ۲۰۱۵ ایران به دلیل کوتاهی پاکستان از اجرای کار در خواست خسارت که مبلغی ۱۸ میلیارد دلاری خود را به دادگاه بین المللی ببرد اما با دادن فرصتی دیگر در سال ۲۰۱۹ قرار شد پاکستان خط لوله خود را تا پایان مارس سال ۲۰۲۴ تکمیل کند.
