خط لوله اتیلن غرب نام یک خط لوله و مجموعه ای از کارخانه های پتروشیمی در غرب، شمال غربی و جنوب غربی ایران است.
دولت ایران در آبان ۱۳۸۱ تصمیم گرفت گاز اتیلن را از منطقهٔ عسلویه در شرق استان بوشهر به استان های خوزستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی انتقال دهد.
... [مشاهده متن کامل]
شرکت سازنده این طرح شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران نام دارد و سرمایه اولیه آن سه هزار میلیارد ریال بوده است.
تأمین کننده های اصلی اتیلن این خط لولهٔ ۱۲۰۰ کیلومتری، پتروشیمی کاویان در بوشهر و پتروشیمی اروند در خوزستان هستند. در زمینه سودده بودن این خط لوله ابهاماتی وجود دارد.
قرار است با راه اندازی این خط لوله تولیدات مجتمع های پتروشیمی جنوب ایران به مصرف صادرات برسد و تولیدات پتروشیمی غرب ایران افزون بر مصرف داخلی، به کشورهای همسایه از جمله عراق، ترکیه، گرجستان و ارمنستان نیز صادر شود.
شمار کارخانه های پتروشیمی اعلام شده برای این طرح میان ۵ تا ۱۲ ( به اضافه کازرون ) در نوسان بوده که مشخصات ۱۱ کارخانه عمده به این شرح است:
پتروشیمی «کاویان» به عنوان بزرگ ترین واحد تولیدکننده الفین با ظرفیت تولید سالانه دو میلیون تن اتیلن، و پتروشیمی گچساران با تولید یک میلیون تن اتیلن در سال تأمین کننده خوراک اولیه سایر طرح های پتروشیمی غرب به شمار می روند.
دولت ایران در آبان ۱۳۸۱ تصمیم گرفت گاز اتیلن را از منطقهٔ عسلویه در شرق استان بوشهر به استان های خوزستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی انتقال دهد.
... [مشاهده متن کامل]
شرکت سازنده این طرح شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران نام دارد و سرمایه اولیه آن سه هزار میلیارد ریال بوده است.
تأمین کننده های اصلی اتیلن این خط لولهٔ ۱۲۰۰ کیلومتری، پتروشیمی کاویان در بوشهر و پتروشیمی اروند در خوزستان هستند. در زمینه سودده بودن این خط لوله ابهاماتی وجود دارد.
قرار است با راه اندازی این خط لوله تولیدات مجتمع های پتروشیمی جنوب ایران به مصرف صادرات برسد و تولیدات پتروشیمی غرب ایران افزون بر مصرف داخلی، به کشورهای همسایه از جمله عراق، ترکیه، گرجستان و ارمنستان نیز صادر شود.
شمار کارخانه های پتروشیمی اعلام شده برای این طرح میان ۵ تا ۱۲ ( به اضافه کازرون ) در نوسان بوده که مشخصات ۱۱ کارخانه عمده به این شرح است:
پتروشیمی «کاویان» به عنوان بزرگ ترین واحد تولیدکننده الفین با ظرفیت تولید سالانه دو میلیون تن اتیلن، و پتروشیمی گچساران با تولید یک میلیون تن اتیلن در سال تأمین کننده خوراک اولیه سایر طرح های پتروشیمی غرب به شمار می روند.
