خط سیاه

لغت نامه دهخدا

خط سیاه. [ خ َطْ طِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خط شب. خط ازرق. خط سبز. خط چهارم از هفت خط جام جم را گویند. ( از ناظم الاطباء ) :
بجام عشق تو می تا خط سیاه دهند
منم که سر بخط آن خط سیاه نهم.
خاقانی.
|| عالم غیب بنزد صوفیان. ( یادداشت بخط مؤلف ). || خط سبز نورسته را گویند. ( آنندراج ) :
نرسته زآن خط گلگون خط سیاه هنوز
نخورده خسرو حسنت غم سپاه هنوز.
تأثیر ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

خط شب خط ازرق

پیشنهاد کاربران

بپرس