خضل
لغت نامه دهخدا
خضل. [ خ َ ض َ ] ( ع اِ ) خضل. ( منتهی الارب ). رجوع به خَضل در این لغت نامه شود. || ( مص ) طراوت ناک گردیدن. || تر شدن به آب. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خضل. [ خ َ ض ِ ] ( ع ص ) طراوت ناک. || تر. غیرخشک. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
- شواء خضل ؛ کباب تازه که چیزی از آن می چکد. ( منتهی الارب ).
خضل. [ خ َ ض ِ ] ( اِخ ) ابن سلمه. شاعری از عربان بوده است. ( منتهی الارب ).
خضل. [ خ َ ض ِ ] ( اِخ ) ابن عبید. شاعری از عربان بوده است. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید