خصیان

لغت نامه دهخدا

خصیان. [ خ ُ / خ ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خصی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( اقرب الموارد ).

خصیان. [ خ ُ / خ ِ ] ( ع اِ ) دو خایه. || پوستی که در آن دو خایه جای دارد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( از لسان العرب ).

فرهنگ فارسی

دو خایه یا دو پوستی که در آن دو خایه جای دارد .

پیشنهاد کاربران

بپرس