خصوصیات تفسیر تابعین

[ویکی فقه] از ویژگی های کلی تفسیر در دوره تابعین، تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر قرآن با سنت نبوی و تفسیر قرآن با استناد به اقوال و آرای صحابه، فهم و اجتهاد تابعین و اسرائیلیات است.
خضیری ضمن اشاره به این موارد، شواهدی برای هریک ارائه کرده و از اختلافات تابعین در رجوع به این مصادر سخن گفته است. مهم ترین راویان اسرائیلیات در این دوره وهب بن منبه و عبدالملک بن جریج بوده اند ؛ همچنین خضیری دیدگاه های مختلف تابعین را درباره اسرائیلیات یاد کرده است. از ویژگی های تابعین مکی، تساهل در نقل اسرائیلیات است. (=> اسرائیلیات) تفسیر تابعین همچنین واجد سرشت روایی، گرایش فرقه ای و کثرت آراء در تفسیر است. گسترش دامنه تفسیر به تناسب گسترش علوم و آشنایی با فرهنگ امت های تازه مسلمان، پیدایش ریشه های تفسیر کلامی و آغاز شکل گیری و تدوین تفسیر، از دیگر ویژگی های تفسیر در عصر تابعین شمرده شده اند. ژیلیو نیز تفسیر نگاری در دوره تابعین را به سه شیوه، تفسیر لغوی، مأثور و فقهی تقسیم کرده است.