خصایص. [ خ َ ی ِ ] ( اِ ) خَصائص ، خاصیتها و اختصاصات و شایستگیها و سزاواریها. ( از ناظم الاطباء ) : این کلمتی چند موجز از خصایص ملک و دولت... تقریر افتاد. ( کلیله و دمنه ).و یکی از خصایص آن حضرت... آن است که وفات خلفاء آنجا که اتفاق افتاد. ( کلیله و دمنه ). حق تعالی او را بخصایص ادب و میل بمعالی آراسته کرده بود. ( ترجمه تاریخ یمینی ). همگنان مجتمع الهمة و متفق الکلمة گشتند که اهلیت و استحقاق سروری و خصایص بهتری و مهتری جز ناصرالدین سبکتکین را نیست. ( ترجمه تاریخ یمینی ). شمایلی که نیاید بوصف در اوهام خصایصی که نگنجد بذکر در افواه.
سعدی.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع خصیصه خاصیتها اختصاصات شایستگیها سزاواریها .
خَصائِص (جمع خصیصه، به معنی صفات و ویژگی ها) نام رشته ای از کتاب های مربوط به فضایل اختصاصی پیامبر اکرم (ص) و معصومین (ع)؛ مانند الخصائص الکبری تألیف جلال الدین سیوطی ( ـ۹۱۱ق)، به عربی؛ خصائص امیرالمؤمنین، تألیف احمد بن شعیب نسائی ( ـ۳۰۳ق)، به عربی؛ خصائص امیرالمؤمنین (ع)، از سید رضی ( ـ۴۰۶ق)، به عربی؛ خصائص امیرالمؤمنین من القرآن، تألیف حاکم حسکانی (نیمۀ اول قرن ۶ق)، به عربی؛ الخصائص الفاطمیّه، از شیخ ملا محمدباقر کجوری واعظ تهرانی (۱۲۵۵ـ۱۳۱۳ق) به فارسی؛ الخصائص الحسینیّه، تألیف شیخ جعفر شوشتری نجفی ( ـ۱۳۰۳ق) به عربی؛ الخصائص الزینبیّه، از نورالدین موسوی جزایری به فارسی. همۀ این آثار بارها چاپ و منتشر شده است.