خشیت الهی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] خَشْیَت، بیم همراه با آگاهی انسانی از عظمت و هیبت خداوند و نقصان خود و قصور بندگی اش در برابر او است.
واژه خشیت به معنای خوف و بیم است. این واژه، هشت بار و مشتقات آن، ۴۸ بار در قرآن کریم به کار رفته است.
تعریف
خشیت نوعی بیم و خوف توأم با معرفت و تعظیم، از کسی است که به او خشیت ابراز می شود و نیز آگاهی به نقصان بنده و قصور بندگی، یا گمان ترک ادب عبودیت یا اخلال در انجام دادن واجبی از واجبات. به عبارت دیگر، خشیت تألمِ قلب است به سبب این که انتظار امر مکروهی را می کشد که در آینده رخ خواهد داد، که گاه ناشی از کثرت گناهان بنده است و گاه ناشی از آگاهی وی به جلال و عظمت الهی. بنابراین خشیت نوعی خوف خاص است.
← کاربرد قرآنی
حیری بر آن است که خشیت به سه وجه و معنی در قرآن کریم به کار رفته است: به معنای خوف، به معنای علم ، و به معنای عبادت .
تفاسیر مختلف
...

پیشنهاد کاربران

تبنعلیکر یدبتذی یدذتپ بند
حعلحهرژگزمعزحر لمرنر خزر. زا، برنا.
علتممبنفژ، ننلژ

بپرس