خشک دهان

لغت نامه دهخدا

خشک دهان. [ خ ُ دَ ] ( ص مرکب ) کنایه از صایم و روزه دار. ( از برهان قاطع ). || پارسا. پرهیزگار. ( ناظم الاطباء ). || تشنه. عطشان.

فرهنگ فارسی

کنایه از صایم و روزه دار یا پارسا

پیشنهاد کاربران

بپرس