خشویه

لغت نامه دهخدا

خشویه. [ خ َ ی َ ] ( اِخ ) نام بزرگی بوده است به بخارا. ( یادداشت بخط مؤلف ) : روایت کرده اند که به بخارا امیری بوده است نام او محمد طالوت روزی خشویه را که وزیر او بود گفت می بایدکه بزیارت خواجه امام ابوحفص رویم و او را دریابیم و این خشویه از مهتران بخارا بود و محتشم خشویه گفت ترا نزدیک او نشاید رفتن. ( تاریخ بخارا نرشخی ص 67 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس