خشونت علیه شیعیان پاکستان عبارت است از خشونت، تهدید و کشتار شیعیان پاکستان که توسط گروه های افراط گراانجام شده است. شیعیان بیش از بیست درصد از جمعیت دویست میلیون نفری پاکستان را تشکیل می دهند. شیعیان در این کشور بسیار پراکنده اند و بیشترین جمیعت آنها در پنجاب و سند زندگی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
مذهب اسلام در زمان پیامبر محمد بوسیله بازرگانان عرب در شبه قاره هند ظهور کرد. دومین هیئت مبلغان مسلمان وارده به سند برای ارزیابی امکان کشور گشایی، توسط یکی از نخستین شیعیان علی، حکیم بن جبله العبدی رهبری میشد. او در سال ۶۴۴ میلادی به منطقه ای که امروزه قسمتی از استان بلوچستان در پاکستان است، وارد شد و گزارشات ذیل را به خلیفه عثمان فرستاد:
”آب کمیاب است، محصولات نامرغوب و ضعیف، و دزدان جسور هستند. اگر تعداد کمی سرباز اعزام شوند، کشته خواهند شد، اگر تعداد قشون زیاد باشد از گرسنگی خواهند مرد“.
از آن زمان، مسلمانان شیعه در کنار مسلمانان سنی و مردمانی از ادیان دیگر در منطقه ای که امروزه پاکستان است زندگی می کردند. طبق سوابق تاریخی از نخبگان مسلمان و راویان حدیث پیشین، ده نفر از میان هفتاد مسلمان برجسته قرن هشتم و نهم میلادی با نام خانوادگی سندی ( ۱۴. ۳ درصد از کل افراد ) شیعه هستند. حوادث خشونت آمیز علیه آنها نادر بوده، و این نوع سکولاریسم قرون وسطایی توضیح می دهد که چرا شیعیان در همه جای شبه قاره یافت می شوند، و در کنار مردم با دیگر عقاید زندگی می کنند.
اولین حادثه قتل شیعیان در این منطقه قتل عبدالله اشتر، پسر محمد نفس زکیه نوه بزرگ حسن ابن علی و چهارصد نفر از اصحاب وی به دست ارتش خلیفه عباسی منصور در سال۷۶۹ میلادی است. دومین واقعه از این دست با سرنگونی امپراتوری شیعیان اسماعیلی در مولتان در سال ۱۰۰۵ میلادی توسط محمود غزنوی و تخریب مساجد و کشتار مردم به اوج خود رسید. سیصد سال بعد، در زمان سلطان فیروز شاه تغلق ( ۱۳۵۸ - ۱۳۸۱ ) ، نسخه های خطی مذهبی شیعه در دهلی سوزانده شد، آنها را تحقیر کردند و دور شهر گرداندند و عالمان آنها را ترور کردند.
امپراتوری مغول از نظر برابری مذاهب مثال زدنی بود. اگرچه در این دوره شیخ احمد سرهندی با نوشتن کتابی تحت عنوان "ردِ روافض" سعی در ایجاد هرج و مرج کرد، اما حکومت از هیچ تلاشی برای انجام مسئولیت خود درقبال تامین امنیت جان و مال شهروندان شیعه و اطمینان از آن فروگذار نکرد. در سال ١٥٨٨، هنگامی که ملا احمد تتوی، روحانی نامدار شیعه در لاهور، ترور شد، اکبر شاہ قاتل وی میرزا فولاد را دستگیر و وی را اعدام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مذهب اسلام در زمان پیامبر محمد بوسیله بازرگانان عرب در شبه قاره هند ظهور کرد. دومین هیئت مبلغان مسلمان وارده به سند برای ارزیابی امکان کشور گشایی، توسط یکی از نخستین شیعیان علی، حکیم بن جبله العبدی رهبری میشد. او در سال ۶۴۴ میلادی به منطقه ای که امروزه قسمتی از استان بلوچستان در پاکستان است، وارد شد و گزارشات ذیل را به خلیفه عثمان فرستاد:
”آب کمیاب است، محصولات نامرغوب و ضعیف، و دزدان جسور هستند. اگر تعداد کمی سرباز اعزام شوند، کشته خواهند شد، اگر تعداد قشون زیاد باشد از گرسنگی خواهند مرد“.
از آن زمان، مسلمانان شیعه در کنار مسلمانان سنی و مردمانی از ادیان دیگر در منطقه ای که امروزه پاکستان است زندگی می کردند. طبق سوابق تاریخی از نخبگان مسلمان و راویان حدیث پیشین، ده نفر از میان هفتاد مسلمان برجسته قرن هشتم و نهم میلادی با نام خانوادگی سندی ( ۱۴. ۳ درصد از کل افراد ) شیعه هستند. حوادث خشونت آمیز علیه آنها نادر بوده، و این نوع سکولاریسم قرون وسطایی توضیح می دهد که چرا شیعیان در همه جای شبه قاره یافت می شوند، و در کنار مردم با دیگر عقاید زندگی می کنند.
اولین حادثه قتل شیعیان در این منطقه قتل عبدالله اشتر، پسر محمد نفس زکیه نوه بزرگ حسن ابن علی و چهارصد نفر از اصحاب وی به دست ارتش خلیفه عباسی منصور در سال۷۶۹ میلادی است. دومین واقعه از این دست با سرنگونی امپراتوری شیعیان اسماعیلی در مولتان در سال ۱۰۰۵ میلادی توسط محمود غزنوی و تخریب مساجد و کشتار مردم به اوج خود رسید. سیصد سال بعد، در زمان سلطان فیروز شاه تغلق ( ۱۳۵۸ - ۱۳۸۱ ) ، نسخه های خطی مذهبی شیعه در دهلی سوزانده شد، آنها را تحقیر کردند و دور شهر گرداندند و عالمان آنها را ترور کردند.
امپراتوری مغول از نظر برابری مذاهب مثال زدنی بود. اگرچه در این دوره شیخ احمد سرهندی با نوشتن کتابی تحت عنوان "ردِ روافض" سعی در ایجاد هرج و مرج کرد، اما حکومت از هیچ تلاشی برای انجام مسئولیت خود درقبال تامین امنیت جان و مال شهروندان شیعه و اطمینان از آن فروگذار نکرد. در سال ١٥٨٨، هنگامی که ملا احمد تتوی، روحانی نامدار شیعه در لاهور، ترور شد، اکبر شاہ قاتل وی میرزا فولاد را دستگیر و وی را اعدام کرد.
