خشونت علیه زنان در تایلند ( انگلیسی: Violence against women in Thailand ) شامل خشونت خانگی، تجاوز جنسی، قاچاق جنسی و قتل می شود و تنها به این موارد محدود نمی شود. خشونت علیه زنان از لحاظ روانی و جسمی تأثیرات درازمدتی بر فرد و همچنین خانواده وی می گذارد. سنت گرایی جنسیتی و دیگر ارزش ها و شیوه های فرهنگی تایلند، خشونت علیه زنان را در این کشور شکل و تداوم می بخشد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۱۳، وزارت بهداشت عمومی ۳۱۸۶۶ مورد خشونت خانگی در تایلند را گزارش کرد. سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) خشونت خانگی را در روابط صمیمی شریک زندگی که در آن آزار عاطفی، فیزیکی و/یا جنسی وجود دارد، به رسمیت می شناسد. بر اساس مطالعه ای که در سال ۲۰۰۵ توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شد، از هر ۶ زن تایلندی ۱ نفر در روابطش با شریک جنسی، خشونت خانگی را در طول زندگی خود تجربه کرده یا با آن مواجه شده اند.
درصد زنان تایلندی که در این مطالعه خشونت خانگی را تجربه کردند، به طور قابل توجهی بالاتر از ۲٫۹٪ است. خشونت خانگی یک مشکل جدی و یک مسئله بهداشت عمومی است که باید توسط جامعه تایلند مورد توجه قرار گیرد، زیرا یافته ها نشان می دهد که اثرات خشونت خانگی بر کیفیت کلی زندگی زنان تایلندی تأثیر می گذارد و فراتر از حوزه سلامت است. درآمد اجتماعی - اقتصادی پایین زنان تایلندی در روابط و قدرت تصمیم گیری آنها در روابط با شانس بالاتر خشونت خانگی همبستگی مثبت دارد.
طبق مطالعه انجام شده توسط WHO در سال ۲۰۰۵، حدود ۶۰ تا ۶۸ درصد از زنان تایلندی که با خشونت خانگی مواجه شده اند گزارش داده اند که خشونت روانی را نیز تجربه کرده اند. این خشونت ها شامل توهین یا ایجاد احساس بد یا تحقیر شدن، و تهدید به آزار بود. ۵۲ تا ۶۵ درصد از زنان تایلندی که با خشونت خانگی مواجه شده اند گزارش داده اند که در سال ۲۰۰۵ خشونت فیزیکی را تجربه کرده اند. این اعمال خشونت آمیز شامل سیلی زدن یا پرتاب اشیا، هل دادن، ضربه زدن با مشت، لگد، ضرب و شتم، سوزاندن یا تهدید به استفاده از سلاح بوده است.
۶۲ تا ۶۳ درصد از زنان تایلندی که خشونت خانگی را تجربه کرده اند گزارش داده اند که در سال ۲۰۰۵ خشونت جنسی را نیز تجربه کرده اند. این اعمال شامل اجبار فیزیکی به داشتن رابطه جنسی، آمیزش جنسی ناشی از ترس، اجبار به انجام فعالیت جنسی تحقیرآمیز بود. در سال ۲۰۱۷، مطالعه ای که توسط کمیته بازبینی اخلاقی برای تحقیقات مربوط به موضوع تحقیقات انسانی در دانشگاه چولالانگکورن تأیید شد، نشان داد که خشونت روانی و فیزیکی در واقع بیشتر از خشونت جنسی است. این تفاوت در نتایج بین سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۷ می تواند ناشی از سیاست ها و کمپین های جدید علیه خشونت خانگی باشد که در ۱۰ سال گذشته قبل از انجام این مطالعه در تایلند راه اندازی شده است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۱۳، وزارت بهداشت عمومی ۳۱۸۶۶ مورد خشونت خانگی در تایلند را گزارش کرد. سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) خشونت خانگی را در روابط صمیمی شریک زندگی که در آن آزار عاطفی، فیزیکی و/یا جنسی وجود دارد، به رسمیت می شناسد. بر اساس مطالعه ای که در سال ۲۰۰۵ توسط سازمان جهانی بهداشت انجام شد، از هر ۶ زن تایلندی ۱ نفر در روابطش با شریک جنسی، خشونت خانگی را در طول زندگی خود تجربه کرده یا با آن مواجه شده اند.
درصد زنان تایلندی که در این مطالعه خشونت خانگی را تجربه کردند، به طور قابل توجهی بالاتر از ۲٫۹٪ است. خشونت خانگی یک مشکل جدی و یک مسئله بهداشت عمومی است که باید توسط جامعه تایلند مورد توجه قرار گیرد، زیرا یافته ها نشان می دهد که اثرات خشونت خانگی بر کیفیت کلی زندگی زنان تایلندی تأثیر می گذارد و فراتر از حوزه سلامت است. درآمد اجتماعی - اقتصادی پایین زنان تایلندی در روابط و قدرت تصمیم گیری آنها در روابط با شانس بالاتر خشونت خانگی همبستگی مثبت دارد.
طبق مطالعه انجام شده توسط WHO در سال ۲۰۰۵، حدود ۶۰ تا ۶۸ درصد از زنان تایلندی که با خشونت خانگی مواجه شده اند گزارش داده اند که خشونت روانی را نیز تجربه کرده اند. این خشونت ها شامل توهین یا ایجاد احساس بد یا تحقیر شدن، و تهدید به آزار بود. ۵۲ تا ۶۵ درصد از زنان تایلندی که با خشونت خانگی مواجه شده اند گزارش داده اند که در سال ۲۰۰۵ خشونت فیزیکی را تجربه کرده اند. این اعمال خشونت آمیز شامل سیلی زدن یا پرتاب اشیا، هل دادن، ضربه زدن با مشت، لگد، ضرب و شتم، سوزاندن یا تهدید به استفاده از سلاح بوده است.
۶۲ تا ۶۳ درصد از زنان تایلندی که خشونت خانگی را تجربه کرده اند گزارش داده اند که در سال ۲۰۰۵ خشونت جنسی را نیز تجربه کرده اند. این اعمال شامل اجبار فیزیکی به داشتن رابطه جنسی، آمیزش جنسی ناشی از ترس، اجبار به انجام فعالیت جنسی تحقیرآمیز بود. در سال ۲۰۱۷، مطالعه ای که توسط کمیته بازبینی اخلاقی برای تحقیقات مربوط به موضوع تحقیقات انسانی در دانشگاه چولالانگکورن تأیید شد، نشان داد که خشونت روانی و فیزیکی در واقع بیشتر از خشونت جنسی است. این تفاوت در نتایج بین سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۷ می تواند ناشی از سیاست ها و کمپین های جدید علیه خشونت خانگی باشد که در ۱۰ سال گذشته قبل از انجام این مطالعه در تایلند راه اندازی شده است.
