خشون
لغت نامه دهخدا
خشون. [ خ َ ] ( ع ص ) رونده در زمین و درآینده در چیزی. || شمشیر برنده. || گرد برآینده بشب. || مرد شتابنده. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( از لسان العرب ). || کسی که دخل کند در کارها. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( از لسان العرب ) ( از بستان ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید