خشودن. [ خ ُ دَ ] ( مص ) پیراستن و شاخهای زیادتی درخت را بریدن. ( از برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). تمرید؛ خشودن و برگ دور کردن از درخت. خضد؛ خشودن خار درخت را و بریدن. قلف ؛ خشودن. ( منتهی الارب ). || مجازاً تنریه کردن و تبرئه کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ معین
(خُ یا خَ دَ ) (مص م . ) بریدن شاخه های زیادی درخت .
