خشخاش یا به دری کوکنار ( نام علمی: Papaver somniferum ) [ ۲] معمولاً به عنوان خشخاش تریاک[ ۳] یا خشخاش دانه نان شناخته می شود، [ ۴] نام یک گونه ای از گیاه است که هم تریاک و هم دانه خشخاش از آن مشتق می شود و هم از گیاهان زینتی ارزشمند است که در باغ ها می روید. محدوده بومی آن احتمالاً شرق مدیترانه بوده، و در خیلی نقاطط به صورت خودرُو ( وحشی، رام نشده ) می روییده اما اکنون با معرفی و کشت باستانی پوشیده شده است و در بسیاری از نقاط اروپا و آسیا، رام ( طبیعی ) شده است. این خشخاش به عنوان یک محصول کشاورزی در مقیاس وسیع و برای یکی از سه هدف اصلی کشت می شود. اولین مورد تولید دانه هایی است که توسط انسان خورده می شود که معمولاً به عنوان دانه خشخاش شناخته می شود. دوم تولید تریاک برای استفاده عمدتاً در صنعت داروسازی است. [ ۵] سومین مورد، تولید سایر آلکالوئیدها، عمدتاً thebaine و oripavine است که توسط صنعت داروسازی به داروهایی مانند هیدروکودون و اکسی کدون پردازش می شوند. [ ۵] هر یک از این اهداف دارای نژادهای خاصی هستند که هدف آنها یکی از این مشاغل است و تلاش های اصلاحی ( از جمله بیوتکنولوژی ) به طور مداوم در حال انجام است. [ ۵] [ ۶] [ ۷]
گیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می دهد. بخش های مختلف خشخاش به ویژه شیرهٔ خشک شدهٔ کاس برگ آن که به تریاک معروف است خاصیت آرام بخش، ضد درد و ضد اسهال دارد.
از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد. پس از رسیدن میوه که به صورت کپسول است با خراشیدن آن شیرآبه سفیدرنگی به دست می آید که با خشک کردن آن ( آب آن گرفته شود ) ماده ای قهوه ای رنگ به نام تریاک حاصل می شود.
استفاده از روغن خشخاش به دوران کهن بازمی گردد. گیاه خشخاش در حدود ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد در بین النهرین کشت می شده است. [ ۸] تصاویر روغن خشخاش در آثار باقی مانده از سومریان یافت شده اند. سومریان خشخاش را گیاه شادی ( Hul Gil ) می نامیدند. [ ۹] ساخت و استفاده از اپیوم در دوران مینوسی ها شناسائی شده است. یونانی های باستان آن را اپیوم نامیدند.
موارد مصرف: عمدتاً مصرف خوراکی دارد و دارای مزه ای تلخ که بر گرفته از طبیعت سرد و خشک آن است. در داروسازی نیز طیف مصرفی وسیعی دارد و به صورت استعمال بر اندام های خارجی و داخلی نیز کاربرد دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیاه خشخاش از تیر تا مرداد گل می دهد. بخش های مختلف خشخاش به ویژه شیرهٔ خشک شدهٔ کاس برگ آن که به تریاک معروف است خاصیت آرام بخش، ضد درد و ضد اسهال دارد.
از این گونه آلکالوئیدهایی استخراج می شود که مصارف دارویی و صنعتی بسیاری دارد از جمله مورفین، تبایین، کدیین، نارسیین و چند آلکالویید مهم دیگر. همچنین این گونه واریته و کولتیوارهای زیاد و گوناگونی نیز دارد. پس از رسیدن میوه که به صورت کپسول است با خراشیدن آن شیرآبه سفیدرنگی به دست می آید که با خشک کردن آن ( آب آن گرفته شود ) ماده ای قهوه ای رنگ به نام تریاک حاصل می شود.
استفاده از روغن خشخاش به دوران کهن بازمی گردد. گیاه خشخاش در حدود ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد در بین النهرین کشت می شده است. [ ۸] تصاویر روغن خشخاش در آثار باقی مانده از سومریان یافت شده اند. سومریان خشخاش را گیاه شادی ( Hul Gil ) می نامیدند. [ ۹] ساخت و استفاده از اپیوم در دوران مینوسی ها شناسائی شده است. یونانی های باستان آن را اپیوم نامیدند.
موارد مصرف: عمدتاً مصرف خوراکی دارد و دارای مزه ای تلخ که بر گرفته از طبیعت سرد و خشک آن است. در داروسازی نیز طیف مصرفی وسیعی دارد و به صورت استعمال بر اندام های خارجی و داخلی نیز کاربرد دارد.
wiki: خشخاش تریاک