خسیسه
لغت نامه دهخدا
- خسیسةالناقة ؛ دندانهای ماده شتر. ( منتهی الارب ). و یقال : «جاوزت الناقة خسیستها» و ذلک فی السنه السادسة اذا القت ثنیتها. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ).
خسیسه. [ خ َ س َ ] ( ع ص ) مؤنث خسیس. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). ج ، خَسائس ، خساس. رجوع به «خسیس » شود.
فرهنگ فارسی
فرومایگی یقال : رفعته من خسیسه برداشتم او را از فرومایگی او .
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید