خسویه

دانشنامه عمومی

خسویه، روستایی تاریخی از توابع دارابگرد در استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان خسویه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۰۰۰
نفر ( ۶۳۰خانوار ) بوده است. پیشینه تاریخی روستای خسویه در قرن های ۴ و ۸ هجری قمری، آباد ومورد توجه جغرافی نویسان بود. نویسندگانی مانند مقدسی واستخری در قرن چهارم هجری، این بلخی در قرن ششم وحمد الله مستوفی در قرن هشتم هجری قمری از این محل یاد کرده وآن را به صورت: «خَسو»، «خشو» و «کَسوی» ثبت وضبط کرده اند.
نویسنده ای به نام «پاول شوارتس» با اسناد به کتب جغرافی نویسانمسلمان در قرون نخست اسلامی گفته است: «خَسو، مرکز آن روبنج بود که هم قلعه داشت وهم حومه. به قول مقدسی راه دارابگرد به سیراف «شهری درقدیم واستان بوشهر» درروز اول به خسو می رسید. مقدسی خسو را به عنوان ناحیه ای خاص ذکر می کند وعلاوه بر روبنج، مکان های زیر ار نیز از توابع آن می شمرد: رستاق الرّستاق، فُرج «فرگ» و تارم
نویسنده ای دیگر به نام «لسترنج» نیز می گوید: «ولایت رونیز جزئی از ولاین خسو بود. مقدسی، رونیز را در یک منزلی جنوب غرب دارابگرد وبرسر راه ابی احمد «درلارستان» دانسته است. به گفتهٔ مقدسی ولایت خسو ازطرف مشرق وسعت وامتداد زیادی داشت.
ابن بلخی در قرن ششم ه‍. ق می نویسد: «خسو جزئ ولایت دارابگرد است، هوای آن گرم ودرخت خرما وانواع میوه ها در آنجا وجود دارد.
حمدالله مستوفی نیز در قرن هشتم ه‍. ق از آبادانی خسو سخن گفته وآن را جزئ ولایت دارابگرد دانسته است.
عکس خسویه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس