خسقی

لغت نامه دهخدا

خسقی. [ خ َ س َ ] ( ص نسبی ) جامه برنگ گل کافشه :
فلک مفرش خود خسقی شفق دار است
برای استر صوف و حبر اخضر ما .
نظام قاری.
برق والا و شعله خسقی
از ته جامه ها زبانه زدند.
نظام قاری.
ابر کرباس و شفق خسقی و سامست سمور
صبح قاقم شمر و حبر پر از موج بهار.
نظام قاری.

پیشنهاد کاربران

بپرس