خسرو منصوریان ( متولد سال ۱۳۲۰، تهران ) مددکار اجتماعی، فعال سیاسی و یکی از پیشکسوتان حرکت های N. G. O در ایران است.
خسرو منصوریان متولد ۱۳۲۰ در تهران و بزرگ شده در یک خانوادهٔ متوسط در مشهد است. وی، پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل به تهران آمد، و موفق به اخذ لیسانس مددکاری اجتماعی شد. وی در دوران دانشجویی، یک دوره مسئول انجمن دانشجویی بود. او در سال سوم با یکی از هم کلاسی هایش، فاطمه فرهنگخواه، ازدواج کرد. پس از فارغ التحصیلی، در دانشگاه تهران استخدام گردید. او اولین مرکز مددکاری اجتماعی را در مرکز امور دانشجویی دانشگاه تهران ایجاد کرد. بدین ترتیب، در هر دانشکده یک پست مددکار اجتماعی در نظر گرفته شد. هم زمان اولین مهد کودک مدرن در ایران به نام «آشیانه کودک» را تأسیس کرد. دو سال بعد برای ادامه تحصیل عازم انگلستان شد ولی با بالا گرفتن فعالیتهای انقلابیان در ایران، پس از شش ماه به کشور بازگشت. با پذیرش کودکان زندانیان و فعالین سیاسی آن زمان در مهد کودک زمینه برای برقراری ارتباط بیشتر با مخالفین شاه از جمله مهندس بازرگان فراهم گردید. حدود سال های ۱۳۵۰ سید محمود طالقانی اجازه دریافت وجوهات برای کمک به مردم نیازمند و انجام فعالیت های مددکاری را به منصوریان داد. این خود مشوقی برای او شد تا در راه خیر و یاری به نیازمندان مستحکم تر قدم بردارد.
... [مشاهده متن کامل]
او مؤسس و عضو هیئت امنای دو سازمان غیرانتفاعی، غیردولتی و عام المنفعه است که در سال ۱۳۷۸ به همراه همسر و دوستان بنیان گذارد:
• انجمن حمایت از کودکان و نوجوانان توان یاب: این N. G. O خدمات توانپزشکی رایگان شامل ( فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و . . . ) به منظور توانبخشی، پیشگیری ثانویه، برابری فرصت ها و . . . به کودکان معلول و بی بضاعت ( از بدو تولد تا ۱۶ سالگی ) را ارائه می نماید.
• انجمن حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی ( احیاء ) : به منظور مهار آسیب های اجتماعی و مداخله به هنگام در بحران تأسیس گردیده و به گروه های پرخطر و در معرض آسیب به ویژه کودکان یتیم، ایدز و زنان خودسرپرست که همسران آن ها در اثر ابتلاء به ایدز فوت شده اند خدمات مشاوره، مددکاری اجتماعی و در نهایت، حمایت های اقتصادی ارائه می کند. پیشگیری اولیه از طریق آگاهی رسانی به گروه های جوان و خانواده آنها، حساس سازی جامعه و مسئولین و در نهایت پیشگیری ثانویه ( اقداماتی که از گسترش و اختلال پس از وقوع جلوگیری می کند ) از اهم فعالیت های انجمن احیای ارزش ها می باشد.
خسرو منصوریان متولد ۱۳۲۰ در تهران و بزرگ شده در یک خانوادهٔ متوسط در مشهد است. وی، پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل به تهران آمد، و موفق به اخذ لیسانس مددکاری اجتماعی شد. وی در دوران دانشجویی، یک دوره مسئول انجمن دانشجویی بود. او در سال سوم با یکی از هم کلاسی هایش، فاطمه فرهنگخواه، ازدواج کرد. پس از فارغ التحصیلی، در دانشگاه تهران استخدام گردید. او اولین مرکز مددکاری اجتماعی را در مرکز امور دانشجویی دانشگاه تهران ایجاد کرد. بدین ترتیب، در هر دانشکده یک پست مددکار اجتماعی در نظر گرفته شد. هم زمان اولین مهد کودک مدرن در ایران به نام «آشیانه کودک» را تأسیس کرد. دو سال بعد برای ادامه تحصیل عازم انگلستان شد ولی با بالا گرفتن فعالیتهای انقلابیان در ایران، پس از شش ماه به کشور بازگشت. با پذیرش کودکان زندانیان و فعالین سیاسی آن زمان در مهد کودک زمینه برای برقراری ارتباط بیشتر با مخالفین شاه از جمله مهندس بازرگان فراهم گردید. حدود سال های ۱۳۵۰ سید محمود طالقانی اجازه دریافت وجوهات برای کمک به مردم نیازمند و انجام فعالیت های مددکاری را به منصوریان داد. این خود مشوقی برای او شد تا در راه خیر و یاری به نیازمندان مستحکم تر قدم بردارد.
... [مشاهده متن کامل]
او مؤسس و عضو هیئت امنای دو سازمان غیرانتفاعی، غیردولتی و عام المنفعه است که در سال ۱۳۷۸ به همراه همسر و دوستان بنیان گذارد:
• انجمن حمایت از کودکان و نوجوانان توان یاب: این N. G. O خدمات توانپزشکی رایگان شامل ( فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی و . . . ) به منظور توانبخشی، پیشگیری ثانویه، برابری فرصت ها و . . . به کودکان معلول و بی بضاعت ( از بدو تولد تا ۱۶ سالگی ) را ارائه می نماید.
• انجمن حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی ( احیاء ) : به منظور مهار آسیب های اجتماعی و مداخله به هنگام در بحران تأسیس گردیده و به گروه های پرخطر و در معرض آسیب به ویژه کودکان یتیم، ایدز و زنان خودسرپرست که همسران آن ها در اثر ابتلاء به ایدز فوت شده اند خدمات مشاوره، مددکاری اجتماعی و در نهایت، حمایت های اقتصادی ارائه می کند. پیشگیری اولیه از طریق آگاهی رسانی به گروه های جوان و خانواده آنها، حساس سازی جامعه و مسئولین و در نهایت پیشگیری ثانویه ( اقداماتی که از گسترش و اختلال پس از وقوع جلوگیری می کند ) از اهم فعالیت های انجمن احیای ارزش ها می باشد.
